φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΟ ερώτημα που απασχολεί όλους όσοι συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες και τις διαδηλώσεις κατά του νόμου της συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 και όσοι τις παρακολουθούν μακρόθεν είναι εάν το κίνημα αυτό θα νικήσει, εάν θα μπορέσει να εξαναγκάσει τη γαλλική κυβέρνηση να αποσύρει τον νόμο, ή εάν θα ηττηθεί. Την απάντηση θα την γνωρίζουμε σε λίγες μέρες ή σε λίγες εβδομάδες. Οι απαντήσεις όμως έχουν ήδη διατυπωθεί και είναι δύο. Ένα από τα πιο συχνά συνθήματα που ακούγονται στους δρόμους είναι και το “θα νικήσουμε”. Πρόκειται περί βεβαιότητας των αισιόδοξων. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι αισιόδοξοι που διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις και καλά θα κάναμε να ασχοληθούμε με αυτές και να αναρωτηθούμε για τη πηγή του ρεαλισμού τους. Διάβασα στον ιστότοπο Αυτολεξεί κείμενο της συλλογικότητας Crimethinc (Γαλλία: κίνημα κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. Στο κατώφλι μιας εξέγερσης;), στο οποίο η υπεραισιοδοξία και η συγκρατημένη αισιοδοξία συνυπάρχουν με μια συγκρατημένη απαισιοδοξία και θα ήταν ατόπημα να μην αναρωτηθούμε για τους λόγους αυτής της συνύπαρξης. Παραθέτω ένα, από τα πολλά, δείγμα αυτής της υπεραισιοδοξίας:
Μια διαδήλωση που ξεπερνά τα όρια που έχουν προετοιμαστεί γι’ αυτήν, μεταδίδει την ανησυχία στην κορυφή της κυβέρνησης, αποθαρρύνει την αστυνομία και μας φέρνει πιο κοντά στην κατάργηση της εργασίας.