φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΤΟΝ ιστότοπο Αυτολεξεί διάβασα κείμενο της Ιωάννας Μαρίας Μαραβελίδη με τίτλο “Η αποχή στο προσκήνιο: τι σημαίνει η αναγνώρισή της”. Η συντάκτρια του κειμένου προτείνει το κοινωνικο σώμα να βγει στους δρόμους, να διαδηλώσει και να απαιτήσει, να διεκδικήσει την παρακάτω  πολιτειακή μεταρρύθμιση: αφού ο υπολογισμός των ποσοστών των κομμάτων που συμμετέχουν στις εκλογές να γίνεται με βάση τους εγγεγραμμένους και όχι τους ψηφίσαντες,  η κατανομή των εδρών να περιλαμβάνει και την αποχή, που είναι πάντα η συνήθης “νικήτρια” (τα εισαγωγικά της συντάκτριας). Έτσι, ένα κόμμα που παίρνει 33,5% με βάση τους ψηφίσαντες να υπολογίζεται ως 18,5% με βάση τους εγγεγραμμένους και, κατά συνέπεια, να καταλαμβάνει και τον αντίστοιχο αριθμό εδρών. Και επειδή η αποχή υπολογίζεται με βάση τους εγγεγραμμένους, εάν είναι 42%, να παίρνει το 42% των εδρών. Τι θα γίνονται αυτές οι έδρες, ποιοι θα κάθονται στα τα έδρανα της Βουλής; Δεν θα κάθεται κανένας και καμμία, θα είναι μάλλον κενά, προτείνει η συντάκτρια. Εάν αύριο, μεθαύριο χτυπήσει 52% η αποχή, στο 52% των εδράνων δεν θα κάθεται κανείς και καμία, θα είναι μάλλον κενά, άδεια.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η πανδημία COVID 19 και το εμβόλιο βρήκαν την νεκροζώνταντη ιστορική Αριστερά παντελώς απροετοίμαστη και παντελώς ανεπαρκή. Ζούσαμε τις τελευταίες μέρες της, η πανδημία όμως την έθαψε. Είμαστε μάρτυρες της τελετής της κηδείας της, δεν ακούμε όμως ούτε  θρήνους και οιμωγές, ως είθισται σε αυτές τις περιστάσεις, ούτε γλέντια και χορούς, όπως συνήθιζαν, και συνηθίζουν,  άλλες κοινωνίες. Η κηδεία πήρε τη μορφή της προσέλευσης των αριστερών στα νοσοκομεία να εμβολιαστούν.

ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ την επιλογή και την κατονοούμε. Φόβος μην πεθάνουμε, ανησυχία μη χάσουμε τη δουλειά μας– ως κρατικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, και όχι μόνο. Δεν μπορούμε όμως να μην την σχολιάσουμε. Είναι και υποχρέωση και δικαίωμα. Αυτό που με απασχολεί είναι η ανεπάρκεια της Αριστεράς. Είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί; Όχι, κατά κανένα τρόπο. Η Αριστερά θάφτηκε, αιωνία της η μνήμη! Από και πέρα θα ζήσουμε χωρίς Αριστερά –  και ευχάριστο και πολύ δυσάρεστο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ ισχύει ότι το ιδιάζον, το κομβικό, το εντονότερο χαρακτηριστικό του δυτικού πολιτισμού, καπιταλιστικού σήμερα, είναι η εμμονή στην αύξηση της διαθέσιμης ισχύος, και διαθέσιμου πλούτου, τότε αυτό το χαρακτηριστικό θα πρέπει να το εντοπίζουμε παντού. Νομίζω ότι το εντοπίζουμε. Έτσι, μια μεγάλη εξαγωγική βιομηχανία (δεν μπορεί να είναι μεγάλη, εάν δεν είναι εξαγωγική), όταν αυξάνει τα κέρδη της θα είναι ικανοποιημένη, ενώ όταν τα κέρδη της μειώνονται, άρα και η ισχύς της, θα πρέπει να δυσφορεί και να σκέφτεται πώς να ανακάμψει, πώς δηλαδή από τη μείωση των κερδών και της ισχύος θα καταφέρει να περάσει στην αύξηση. Αυτό βεβαίως ισχύει και για μια βιοτεχνία με λίγους εργάτες και για άλλους πολλούς. Ισχύει και για ένα συνοικιακό μανάβικο. Θα θυμάστε τι έγινε στο 1999-2000 με το Χρηματιστήριο. Ήξερα έναν νεαρό Αλβανό οικοδόμο που έχασε 2 εκ.δραχμές γιατί ήθελε να τα κάνει 5. Και δεν ήταν ο μόνος εργάτης.

ΣΥΝΗΘΩΣ την απόπειρα αύξησης των κερδών και της ισχύος την αναλαμβάνει ατομικά ο καπιταλιστής, μια συγκεκριμένη καπιταλιστική επιχείρηση θέλω να πω. Όταν όμως πολλοί ή οι περισσότεροι ή και όλοι οι καπιταλιστές βλέπουν τα κέρδη τους και την ισχύ τους να μειώνονται, τότε επιχειρούν όλοι μαζί να περάσουν από τη μείωση στην αύξηση. Πώς το κάνουν; Ποιος αναλαμβάνει αυτή την επιχείρηση; Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Είναι βέβαιο ότι αυτή την επιχείρηση την αναλαμβάνει το Κράτος. Και τι είδους επιχείρηση είναι αυτή; Μπορεί να είναι πόλεμος αλλά συνήθως δεν είναι. Είναι μια ειρηνική, μια οργανωμένη και συντονισμένη επίθεση κατά των Υποτελών, παραγωγών και μη με πάρα πολλά θύματα. Είναι μια καπιταλιστική επίθεση, μια επίθεση που σκοπό έχει να αυξήσει τα κέρδη όλων ταυτοχρόνως των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Πώς το κάνει; Πόσο διαρκεί αυτή η επίθεση; Ποιους κινδύνους μπορεί να αντιμετωπίσει και πως τους ξεπερνά;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΤΑΝ ήμουν είκοσι χρονών είχα γνωρίσει ένα συνομήλικό μου, από εργατική οικογένεια κι αυτός, που κυκλοφορούσε με φράγκα ενώ δεν δούλευε, δεν του έδιναν οι γονείς του, δεν έκλεβε. Μου κίνησε την περιέργεια και μια μέρα τον ρώτησα να μου πει πώς τα κατάφερνε. Τα παίρνω από τις γυναίκες, μου λέει. Καλά, πώς σου τα δίνουν; Είναι πολύ απλό. Γνωρίζω μια κοπέλα που δουλεύει ή έχει φράγκα από το σπίτι της, την κερνάω, της δείχνω ότι έχω λεφτά, μετά από λίγες μέρες της ζητάω να μου δανείσει ένα χιλιάρικο, 30 ευρά, ας πούμε, με κάποια δικαιολογία (ξέχασα το πορτοφόλι, είναι κλειστές οι Τράπεζες και άλλα) και της υπόσχομαι ότι αύριο θα της δώσω. Δεν τα χαλάω και την άλλη μέρα της τα δίνω. Μετά από λίγες μέρες, δανείζομαι εκατό ευρά. Της τα επιστρέφω. Μετά, δανείζομαι πεντακόσια. Της τα επιστρέφω. Μετά δανείζομαι χίλια και εξαφανίζομαι. Με αυτό το ποσό γνωρίζω άλλη με πιο πολλά φράγκα και εξαφανίζομαι με δύο χιλιάρικα. Η Αθήνα είναι μεγάλη.

ΑΥΤΟ ακριβώς το μοντελάκι απόσπασης της εμπιστοσύνης εφάρμοσε, φίλες και φίλοι, το ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι και όσες παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ, με οποιονδήποτε τρόπο, ή είναι αφελείς ή παραμένουν γοητευμένοι από την εξαπατητική δεινότητά του, θα ήθελαν δηλαδή να είναι κι αυτοί απατεώνες περιωπής ή είναι ήδη απατεώνες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι γίνονται ολοένα και λιγότεροι.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ, και θα επανέρχομαι,  συχνά στο ζήτημα της ΑΠΟΧΗΣ γιατί είμαι της γνώμης, έχω την αίσθηση ότι το ζήτημα αυτό θα αναδειχτεί σε κεντρικό, κομβικό ζήτημα της πολιτικής στα επόμενα χρόνια – και δεν θα είναι λίγα. Ενώ δεν φαίνεται ότι η ευρέων διαστάσεων Αποχή θα αποβεί βραχυπρόθεσμα αξιόλογη απειλή για το πολιτικό σύστημα του Κυρίου ημών, για την κοινοβουλευτική δημοκρατία,  είμαι βέβαιος ότι, από τη στιγμή που συγκροτεί αργά και σταδιακά μια πολιτική παράδοση ενός άλλου τρόπου διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, θα γίνει η μήτρα από την οποία θα γεννηθούν νέες πρακτικές και ίσως μια νέα Αριστερά.

ΔΕΝ υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το ποσοστό της Αποχής αυξάνει συνεχώς από το 2004. Τότε ήταν 25% ενώ στις εκλογές του φθινοπώρου του 2015 ξεπέρασε το 45%. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, και νομίζω ότι θα γίνουν πολύ σύντομα, το ποσοστό αυτό θα ξεπεράσει το 50%, μπορεί και το 55%! Η αυξητική τάση θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια και πιο συγκεκριμένα κατά την φοβερή και τρομερή δεκαετία 2020-2030, κατά την οποία θα βιώσουμε πλήρως τα αποτελέσματα των καπιταλιστικών επιθέσεων (μνημόνια) της δεκαετίας 2010-2020. Υποστηρίζω ότι το ποσοστό μπορεί να φτάσει και μέχρι το 70% ή και να το ξεπεράσει.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ βασικό μέλημα κάθε επαγγελματία πολιτικού της Αριστεράς, κάθε επαγγελματία επαναστάτη, είναι η παραμονή στο πολιτικό προσκήνιο όσο γίνεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Πέντε με εφτά χιλιαρικάκια το μήνα ως βουλευτική αποζημίωση το χρόνο δεν είναι λίγα – είναι 70.000 έως 80.000 το χρόνο. Οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, αθλητές, καλλιτέχνες – δεν είναι επαγγελματίες επαναστάτες. Τα ηγετικά όμως στελέχη του κόμματος είναι. Αυτά τα ηγετικά στελέχη καθορίζουν την τακτική και την στρατηγική επιβίωση του κόμματος. Και οι βουλευτές βεβαίως ακολουθούν.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΡΙΝ κάποιους μήνες υποστήριξα ότι η Αριστερά του μέλλοντος θα διακηρύξει ανοιχτά και δημόσια ότι δεν θα κυβερνήσει ποτέ. Σήμερα ερωτώ: και τι θα κάνει; Και απαντώ: επιχειρηματολογώ υπέρ της συνειδητής αποφυγής της διακυβέρνησης ή της συμμετοχής σε κυβέρνηση και υποστηρίζω ότι η Αριστερά του μέλλοντος θα προσανατολιστεί προς την αύξηση και ενίσχυση της αποχής, θα ενισχύσει κάθε τι που θα προκαλεί (την) ακυβερνησία, θα ενισχύει την σύμπηξη κυβερνήσεων εθνικής ενότητας που είναι ο καλύτερος τρόπος διάρρηξης ακριβώς αυτής της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΟΛΛΟΙ και πολλές μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, επαγγελματίες πολιτικοί, δηλαδή επαγγελματίες επαναστάτες της Ιστορικής Αριστεράς, εδώ και αρκετούς μήνες, με πιο γνωστό τον ΠΑΝΟ ΣΚΟΥΡΛΕΤΗ (τραβάει μεγάλο ζόρι αυτές τις μέρες),  αντιμετωπίζουν το εξής δίλημμα: να παραμείνουν στην κυβέρνηση και στο κόμμα ή να αποχωρήσουν μόλις εμφανιστεί η ευκαιρία σε κάποια κρίσιμη ψηφοφορία, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης ή και προκήρυξης εκλογών. Το κρίσιμο αυτό δίλημμα προκαλείται από σκέψεις που αφορούν το πολιτικό τους επαγγελματικό μέλλον απλά και μόνο και τίποτα άλλο. Το δίλημμα υπάρχει και είναι σαφές –  αυτό που δεν είναι σαφές είναι οι αποφάσεις που θα ληφθούν. Έτσι, το ενδεχόμενο της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ και της πτώσης της κυβέρνησης εγώ δεν το αποκλείω –  εσείς αποκλείστε το.

Continue reading →