απεργία πείνας: το κερασάκι στη τούρτα του βολονταρισμού

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΥΠΗΡΧΕ μια διαφωνία τα τελευταία είκοσι χρόνια πριν την εξάρθρωση της ”17 Νοέμβρη”: πολλοί πίστευαν ότι δεν θα τα συλλάβουν ποτέ τα μέλη της οργάνωσης, κάποιοι ότι αργά ή γρήγορα θα τα συλλάβουν. Ανήκα στη δεύτερη κατηγορία: ήμουν βέβαιος ότι θα συλληφθούν μια μέρα. Και οι δύο απόψεις βασίζονταν σε κάποια επιχειρηματολογία. Οι πρώτοι έλεγαν είτε ότι οι μυστικές υπηρεσίες έστησαν ή έλεγχαν τελικά την οργάνωση, άρα δεν θα συλληφθούν, είτε ότι είναι αριστεροί αλλά πολύ καλά οργανωμένοι, με μυστικότητα και συνωμοτικότητα. Αποδείχτηκε τελικά ό,τι τίποτα από αυτά δεν ίσχυε –  και άρα, οι υποστηρίζοντες το μεν ή το δε θα έπρεπε να σκεφτούν γιατί έκαναν λάθος, κάτι που οφείλουμε να κάνουμε πάντα.

ΠΟΙΑ ήταν η βασική επιχειρηματολογία της άποψης ότι αργά ή γρήγορα η ”17 Νοέμβρη” θα εξαρθρωνόταν; Έχει δύο πτυχές. Και οι δύο πολύ σημαντικές, τις οποίες όμως πολλοί και πολλές δεν έλαβαν υπ΄ όψει τους και σπατάλησαν κάποια χρόνια από τη ζωή τους. Εύχομαι σπό τα βάθη της καρδιάς μου να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Η πρώτη πτυχή: με την υπάρχουσα παρακολουθητική και επιτηρητική τεχνολογία δεν διαφεύγει τίποτα του Κράτους και των ειδικών υπηρεσιών. Γνωρίζουν μέχρι και τι νούμερα παπούτσια φοράει ο καθένας μας και η καθεμιά μας –  κι αν δεν το γνωρίζουν, μπορούν να το μάθουν πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα, όποτε το θελήσουν. Δεν μπορούμε να κρυφτούμε, να παρανομήσουμε, να συνωμοτήσουμε, να ασκήσουμε βία εναντίον ανθρώπων και δη του Κράτους ή της άρχουσας τάξης (ιδιοκτητών, πολιτικών κ.α.). Γνωρίζω πολύ καλά ότι πολλοί και πολλές θα διαφωνήσουν. Δεν με ενοχλεί, ας διαφωνούν.

Continue reading

η πανεπιστημιακή Αστυνομία και ο σχεδιασμός για την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ μπορέσουμε να αποτρέψουμε την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων; Ναι, μπορούμε, θα μπορέσουμε, θα  αντιμετωπίσουμε όμως κάποιες δυσκολίες. Για να δούμε ποιες είναι αυτές, πρέπει να κατανοήσουμε τον κρατικό  σχεδιασμό της ιδιωτικοποίησής τους. Πότε θα επιχειρηθεί, πότε θα φέρουν το νομοσχέδιο στη Βουλή; Το ερώτημα αυτό είναι κομβικής σημασίας –  πόσο χρόνο έχουμε για να προετοιμαστούμε;

ΠΡΙΝ συζητήσουμε όλα αυτά τα ζητήματα, θα πρέπει να διατυπώσουμε και μια απάντηση στο ερώτημα, γιατί θα ιδιωτικοποιήσουν τα Πανεπιστήμια. Νομίζω πώς η απάντηση είναι απλή και γενικά αποδεκτή: εάν ιδιωτικοποιηθούν τα Πανεπιστήμια,  θα μειωθούν οι κρατικές δαπάνες για την εκπαίδευση, θα μειωθούν οι φόροι για τις μεγάλες βιομηχανίες και επιχειρήσεις και, το σημαντικότερο, τα Πανεπιστήμια θα γίνουν κερδοφόρες επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις και το Κράτος δεν χρειάζονται πια τόσους πολλούς αποφοίτους κι αυτοί οι λίγοι και λίγες που θα φοιτούν επί χρήμασι θα είναι οι γόνοι των επιχειρηματιών παντός είδους και των υψηλόβαθμων αξιωματούχων του Κράτους.

ΤΟ ζήτημα που απασχολεί τους σχεδιαστές της ιδιωτικοποίησης των Πανεπιστημίων είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες θα γίνει η ιδιωτικοποίηση. Οι συνθήκες αυτές καθορίζονται από τον αναμενόμενο τρόπο αντίδρασης των φοιτητών –  τις καταλήψεις. Ο σχεδιασμός τους εστιάζεται σε τρεις προοπτικές;

α) να μην γίνουν καταλήψεις

β) να γίνουν αλλά να μην είναι μαζικές, και

γ) να γίνουν καταλήψεις, οι οποίες όχι μόνο θα είναι μαζικές αλλά θα μετεξελιχθούν σε νέα Πολυτεχνεία, με την όσμωση φοιτητών και εξωπανεπιστημιακών κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων. Πώς  η καταστολή αυτών των καταλήψεων θα μπορέσει να είναι  εύκολη, μικρής διάρκειας και αποτελεσματική;  

Continue reading

πόσο θα διαρκέσει η πανδημία; υπάρχει το ενδεχόμενο να υπάρξει, συνειδητά συντονισμένη, γενικευμένη ανυπακοή;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΥΘΥΣ  εξ αρχής και ευθέως διατυπώνω τις απαντήσεις μου, οπότε, αν δεν θέλετε να διαβάσετε την επιχειρηματολογία μου, δεν συνεχίζετε: η πανδημία θα διαρκέσει δέκα χρόνια και δεν θα υπάρξει οργανωμένη, συνειδητή γενικευμένη ανυπακοή.  Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι σκέφτεστε εσείς γι΄ αυτά τα ζητήματα. Κάτι θα σκέφτεστε, δε μπορεί! Το τι γίνεται μέσα στο μυαλό των ανθρώπων είναι κάτι που δεν το ξέρουμε, είναι κάτι που δεν θα το μάθουμε ποτέ, είναι κάτι που πάντα θα μας διαφεύγει. Κάποιες ενδείξεις μόνο μπορούμε να εντοπίσουμε, κι αυτές εκ των υστέρων. Όσο και να προσπαθούν να το μάθουν οι διαχειριστές, συντονιστές και ενισχυτές του  κοινωνικού συστήματος, οι άνθρωποι του Κράτους, οι ειδικοί της επιτήρησης και του σχηματισμού της κοινής γνώμης, αλλά και οι ριζοσπάστες ή επαναστάτες, κοινωνιολόγοι ή πολιτικοί, τελικά δεν τα καταφέρνουν. Ή, καταφέρνουν πολύ λίγα. Εξ ου και  οι συνεχείς έρευνες, δημοσκοπήσεις και τα όμοια. Αυτή την εσωτερική διανοητική διεργασία που εκτυλίσσεται μέσα στο μυαλό των ανθρώπων η μικρο-κοινωνιολογία την ονομάζει αναστοχασμό ή αναστοχαστική δραστηριότητα. Οι επαναστάτες ακτιβιστές ή διανοούμενοι νομίζουν ότι οι άνθρωποι δεν σκέφτονται, δεν ρισκάρουν, δεν αποφεύγουν την επιτήρηση. Το μυαλό τους και μια λίρα. Θα συνεχίσω αφού διευκρινίσω ότι ενδέχεται να κάνω λάθος. Εάν κάνω λάθος, διότι μπορεί να υπάρξουν δεδομένα που δεν μπορούμε να τα προβλέψουμε ή να τα φανταστούμε, θα ξανασκεφτώ τον τρόπο με τον οποίο σκέφτηκα κι έφτασα σε αυτά τα συμπεράσματα. Οπότε, δεν φοβάμαι να σκεφτώ. Με αρέσει να εκτίθεμαι.

Continue reading

res publica και δημοκρατία: γένεση, ομοιότητες, διαφορές (2)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΛΕΓΑΜΕ τις προάλλες ότι το 600 π. Χ. και το 494 π. Χ. η κοινωνία της Αθήνας και της Ρώμης αντίστοιχα αντιμετώπισε το φάσμα του εμφύλιου πολέμου –  μεταξύ των πλούσιων και ισχυρών γαιοκτημόνων από τη μια και των ελεύθερων μικροκαλλιεργητών από την άλλη. Αιτία ήταν η αρπακτικότητα και η βία των γαιοκτημόνων σε βάρος των μικροκαλλιεργητών. Στην Αθήνα οι μικροκαλλιεργητές πήραν τα όπλα (γεωργικά εργαλεία κυρίως), στη Ρώμη έφυγαν από την πόλη και κατέφυγαν σε κοντινό λόφο, στον Αβεντίνο –  είναι η περιβόητη και κομβικής σημασίας γεγονός secessio (αποχώρηση). Οι γαιοκτήμονες βρέθηκαν μπροστά στο δίλημμα ή  να εξοντώσουν τους μικροκαλλιεργητές ή να κάνουν παραχωρήσεις.

Continue reading

res publica και δημοκρατία: γένεση, ομοιότητες, διαφορές (1)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ εξετάσουμε σήμερα αδρομερώς τη γένεση, τις ομοιότητες και της διαφορές μεταξύ της ρωμαϊκής res publica και της αθηναϊκής (την οποία συνηθίζουμε να αποκαλούμε αρχαιοελληνική, αν και δημοκρατία υπήρξε μόνο στην Αθήνα) δημοκρατίας. Θα την γράφω πάντα με πλάγια γράμματα για να δείξω ότι αναφέρομαι στην αρχαία ελληνική δουλοκτητική δημοκρατία και όχι γενικά σε κάποια αφηρημένη δημοκρατία, η οποία δεν υπάρχει. Η εξέταση θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αφενός  τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ του Ρεμπουμπλικανικού και Δημοκρατικού κόμματος στις ΗΠΑ και αφετέρου τη στρατηγική μιας τάσης του πρώτου που εκφράζεται μέσω του Τραμπ –  ο οποίος δεν είναι ούτε νοσηρά εγωιστής ούτε ψυχοπαθής –  είναι Κύριος με τα όλα του.

Continue reading

η συγκέντρωση του παγκόσμιου πληθυσμού στις πόλεις και: η ανατροπή του καπιταλισμού, το πρόταγμα της αυτονομίας, ο αναρχισμός κ.α.

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ 2008 ο αστυκός (ή αστεακός, όχι αστικός) πληθυσμός, ο πληθυσμός που ζει στις πόλεις,  ξεπέρασε αριθμητικά αυτόν που δεν ζει στις πόλεις. Σήμερα, ζει στις πόλεις το 55% του παγκόσμιου πληθυσμού ενώ το 2050 ενδέχεται να αγγίξει ή και να ξεπεράσει το 70%! Ο παγκόσμιος πληθυσμός δεν συγκεντρώνεται μόνο στις πόλεις αλλά συμβαίνει και κάτι άλλο.  Εάν δείτε τον χάρτη της Γης που  δείχνει τη συγκέντρωση του πληθυσμού, θα παρατηρήσετε ότι αυτές οι πόλεις είναι επίσης συγκεντρωμένες γεωγραφικά, με αποτέλεσμα κάποια μέρη της Γης να είναι άκρως πυκνοκατοικημένα ενώ στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη ο πληθυσμός μειώνεται ή  είναι ακατοίκητο. Ποτέ ο πλανήτης μας δεν ήταν τόσο ακατοίκητος όσο σήμερα, σήμερα που έχουμε ξεπεράσει τα 7 δις και το 2050, εάν ζω θα είμαι 90 χρονών, μπορεί και να ζω, θα ξεπεράσει τα 9 δις, εάν δεν αλλάξει κάτι δραστικά! Δεν είναι παράξενο;

Continue reading

το κοινωνικό αντάρτικο αρχίζει: μπορούμε να καθιερώσουμε το τετραήμερο στα σούπερ μάρκετ: Παρασκευή και Σάββατο δεν ψωνίζουμε!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο μισός πληθυσμός είναι άνεργος και άεργος, κλεισμένος στα σπίτια του, ο άλλος μισός εργάζεται με εξαντλητικούς ρυθμούς. Υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ, οι γιατροί και οι νοσηλευτές, όλοι οι άλλοι που εργάζονται στα νοσοκομεία, οι εργάτες των φαρμακοβιομηχανιών, οι υπάλληλοι του χονδρεμπορίου των φαρμάκων και των φαρμακείων, οι ντελιβεράδες, οι σκουπιδιάρηδες και άλλοι πολλοί και πολλές, χωρίς την εργασία των οποίων θα πεθάνουμε από την πείνα και θα μας φάει η βρόμα. Φαίνεται να εγκαθιδρύεται μια νέα κοινωνική δομή.  Δεν είναι προσωρινή. Διότι ο κορονοϊός μας επισκέφθηκε και θα μείνει. Η ιστορία αυτή μπορεί να διαρκέσει χρόνια. Θα κάνει διακοπές το καλοκαίρι και το φθινόπωρο ή τον χειμώνα θα είναι και πάλι εδώ. Θα φεύγει και θα ξανάρχεται, κατά κύματα. Υπάρχει επίσης το ενδεχόμενο να μας επισκεφτεί κι άλλος ή άλλοι κορονοϊοί, από τις εκατοντάδες που υπάρχουν στη φύση, στα άγρια ζώα, κυρίως, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται και λόγω στενότητας ζωτικού χώρου, μιας και το φυσικό περιβάλλον περιορίζεται συνεχώς από τον άνθρωπο,  προσπαθούν να επιβιώσουν, ως ζωντανοί οργανισμοί που είναι, επισκεπτόμενοι και τους ανθρώπους, που έχουν κατακυριεύσει τον πλανήτη.

ΤΙ θα κάνουμε, φίλες και φίλοι; Εμείς που είμαστε αραχτοί στα σπίτια μας, που περνάμε καλά ή προσπαθούμε να περάσουμε καλά, θα αφήσουμε τους φίλους μας και τις φίλες μας, τους γνωστούς μας, τους συγγενείς μας, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τους γονείς μας, τους γείτονες, να πεθαίνουν στη δουλειά κάθε μέρα, να κινδυνεύουν να αρρωστήσουν, να ταλαιπωρούνται; Δεν σας ενοχλεί αυτό, δεν τους σκέφτεστε; Θα κοιτάζουμε τη πάρτη μας; Πείτε μου, σας παρακαλώ, θα κοιτάξουμε μόνο τη πάρτη μας και τον εαυτούλη μας;

ΜΠΟΡΟΥΜΕ, φίλες και φίλοι να τους βοηθήσουμε;

Continue reading

2019-2029: η δεκαετία της πολιτικής ρευστότητας

Νομίζω πως τώρα, μετά τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών, μπορούμε να σκιαγραφήσουμε τις στρατηγικές επιδιώξεις των κομμάτων, το βάσιμο η μη της πραγματοποίησής τους, άρα το μέλλον τους – σε βάθος δεκαετίας. Δεκαετίας έντονης ρευστής κατάστασης, μεταβατικής εποχής

1. Η βασική επιδίωξη της ΝΔ είναι να παραμείνει όσο γίνεται περισσότερο κυβέρνηση, γιατί όχι για τα επόμενα δέκα χρόνια. Δεν θα μπορέσει. Είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει το έργο του ΣΥΡΙΖΑ, τη σταθεροποίηση και τη μονιμότητα των επιτυχιών της μεγαλειώδους νίκης της ανηλεούς επίθεσης της άρχουσας τάξης (5% του πληθυσμού) κατά των μικρομεσαίων (30%) και των μισθωτών της εκτέλεσης (65%) κατά την πενταετία 2009-2014 (εξαφάνιση μεγάλου μέρους μικρομεσαίων μέσω φορολόγησης και λιτότητας, περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξηση χρόνου εργασίας). Θα διατηρήσει το υπάρχον κοινωνικό κράτος αλλά θα προσανατολιστεί προς την ενθάρρυνση της αύξησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, με επενδύσεις. Η κατάσταση των μικρομεσαίων, που στράφηκαν προς αυτήν δεν θα αλλάξει, θα χειροτερεύσει μάλιστα ενώ οι επενδύσεις θα είναι αναιμικές, λίαν επιεικώς, άρα δεν θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Ο σημερινός ενθουσιασμός θα εξανεμιστεί και οι μικρομεσαίοι είτε θα γυρίσουν την πλάτη στην πολιτική (αποχή) είτε θα βρουν καταφύγιο σε ακροδεξιά κόμματα και κομματίδια.

2. Η βασική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι να επιστρέψει το συντομότερο δυνατό στην εξουσία, στη διαχείριση του Κράτους. Δεν θα μπορέσει. Δεν μπορεί, από τη φύση του (μικροαστοί, μικρομεσαίοι), να ξεπεράσει την βασική του αντίφαση: είναι κόμμα της άρχουσας τάξης, μια χαρά τα κατάφερε τέσσερα χρόνια τώρα, αλλά εμφανίζεται και ως κόμμα των πολλών, των μισθωτών εργατών και υπαλλήλων, ή και εκπροσωπεί τα συμφέροντά τους. Και μέριμνα να αυξηθούν τα κέρδη (εξαφάνιση μικρομεσαίων, μείωση μισθών, αύξηση χρόνου εργασίας ) και κοινωνική δικαιοσύνη (στήριξη μικρομεσαίων, αύξηση μισθού, συντάξεων, επιδομάτων, μείωση χρόνου εργασίας). Δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δεν γίνεται! Οι μικρομεσαίοι δεν πρόκειται να επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ και ο λαός δεν πρόκειται να ξαναπιστέψει τις υποσχέσεις που αναγκαστικά είναι υποχρεωμένος να κάνει. Εξαπατήθηκε μια φορά, δεύτερη δεν έχει. Τον προτιμούν όμως από τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ και θα επιβιώσει κουτσά στραβά. Να εμπνευστεί όμως από το μέλλον, από την πολιτισμική, πνευματική και κοινωνική επανάσταση της εποχής μας, δεν μπορεί και δεν θέλει, μιας και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το τομάρι τους. 70-100 βολευτικές έδρες, μια χαρά είναι! Όσο περισσότεροι βολευτούν τόσο το καλύτερο. Εμείς στενοχωριόμαστε, αυτοί το γλεντούν, σαν τους οπαδούς της ομάδας που χάνει και τους ποδοσφαιριστές που παίρνουν εκ. ευρά κάθε χρόνο!

 

Continue reading

το δράμα των μικρομεσαίων

Το αριστουργηματικό ανάγνωσμα Χίλιες και μία νύχτες (1000 μ. Χ.) επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τις ιστορικές πηγές: την εποχή εκείνη, ήδη από το 700 μ. Χ., στις μουσουλμανικές πόλεις υπήρχαν αγορές (παζάρια) και πολλά μικρομάγαζα, βιοτεχνικά και εμπορικά. Το ίδιο συνέβαινε και στις πόλεις του χριστιανικού Βυζαντίου. Στη Δύση οι αγορές και τα μικρομάγαζα, πρώτα των τεχνιτών και μετά των εμπόρων, που μέχρι τότε ήταν πλανόδιοι, φτωχοί, ρακένδυτοι και άθλιοι, στις κωμοπόλεις, που μετεξελίχθηκαν σε πόλεις, εμφανίζονται τον 11ο αιώνα. Με το πέρασμα του χρόνου πολλοί από αυτούς έγιναν μεγαλέμποροι και αργότερα χρηματιστές και τραπεζίτες. Η πλειονότητα όμως ήταν τα μικρομάγαζα.
Ο βιομηχανικός καπιταλισμός και αργότερα ο χρηματιστικός τα εξαφάνισε. Δεν ήταν διαδικασία μικρής διάρκειας αλλά αιώνων. Στη Νέα Υόρκη παρατήρησα ότι δεν υπάρχουν μικρομάγαζα, μόνο ελάχιστοι μικροπωλητές στους δρόμους (φρούτα, χοτ ντογκ, καφέ). Εδώ κι εκεί μπορείς να δεις καμιά κάβα, κάνα παλαιοβιβλιοπωλείο, σχεδόν τίποτα άλλο. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες – αυτό θα πει, μεταξύ των άλλων, ανάπτυξη και πρόοδος! Εκεί τα μικρομάγαζα, οι μικροεπιχειρήσεις και οι μικρομεσαίοι έχουν συρρικνωθεί στο ελάχιστο και υπάρχουν μόνο στον τομέα των Υπηρεσιών (στελέχη επιχειρήσεων και τραπεζών, ανώτεροι κρατικοί/δημόσιοι υπάλληλοι)
 
Με κριτήριο την ύπαρξη και τον αριθμό των μικρομάγαζων, μικρών επιχειρήσεων και βιοτεχνιών η ελληνική κοινωνία είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αρχαϊσμού. Μία από τις βασικές επιδιώξεις του νεοφιλελευθερισμού είναι η εξαφάνισή τους: η εξαφάνισή τους σημαίνει αύξηση κερδών για τους μεγάλους, η ύπαρξή τους απώλεια κερδών. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, απαιτείται χρόνος. Το πρώτο βήμα όμως έγινε (2009-2014) και ήταν αποφασιστικό, στρατηγικής σημασίας, χτύπημα. Θα υπάρξει μια περίοδος λίγων ετών σταθεροποίησης και μετά από λίγα χρόνια θα επέλθει ένα δεύτερο, εξ ίσου αποφασιστικό και ανηλεές, σφυροκόπημα. Δεν νομίζω ότι θα το κάνει η επόμενη κυβέρνηση, όποια και να είναι. Μπορεί να κάνω και λάθος. Θα δούμε.

αριστερή ευθυμία

Η προσφάτως ανακαλυφθείσα και αναγνωρισμένη αριστερή μελαγχολία (Λεβί, Τραβέρσο και άλλοι) δεν με αγγίζει – πένθησα την ήττα και τις αποτυχίες την δεκαπενταετία 1978-1993. Έκτοτε διατελώ εν αριστερή ευθυμία. Να γιατί:
Ο αντίπαλος ζει με τον τρόμο της επανάστασης – το μέγεθος των θυμάτων μιας κατεσταλμένης εξέγερσης δείχνει το μέγεθος του τρόμου Του – 35.000 τουφέκισε στο Παρίσι το 1870-71! Άλλους 10.000 εξόρισε στις αποικίες – συνολικά το 1/10 του παρισινού πληθυσμού. Περνάει τη ζωή του μέσα στον φόβο – να μην χαίρομαι; Χαίρομαι!
Ο αντίπαλος ζει μέσα στο άγχος: γνωρίζει ότι εξαρτάται από εμάς, ότι δεν μπορεί αν ζήσει χωρίς εμάς! Να μην χαίρομαι; Χαίρομαι!

Continue reading