φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΥΠΑΡΧΕΙ το ενδεχόμενο κάποια κυβέρνηση στο προσεχές, άμεσο μέλλον να ψηφίσει νόμο με τον οποίο όλοι οι εργαζόμενοι, δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, θα εργαζονται όσο εργάζεται το διδακτικό προσωπικό σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος (νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, πανεπιστήμια), εννέα μήνες το χρόνο, να εφαρμόσει με άλλα λόγια την ετήσια τρίμηνη άδεια εργασίας; Δεν υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο –  τέτοιο νόμο δεν θα διανοηθεί να ψηφίσει κι οποιαδήποτε κυβέρνηση της Αριστεράς. Θα το ήθελαν αυτό οι εργαζόμενοι; Δεν θα το ήθελαν, λόγου χάριν,  οι οδηγοί λεωφορείων στην Αθήνα; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, η  συντριπτική πλειονότητα του εργαζόμενου λαού θα το ήθελε. Το θέλει, το έχει σκεφτεί, το έχει προβάλει ως επιθυμία και ως αίτημα; Όχι. Το θέλει αλλά δεν γνωρίζει, δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το θέλει. Η Αριστερά, ως πρωτοπορία, τους βοηθάει να γνωρίσουν την επιθυμία τους, να την συνειδητοποιήσουν; Όχι, κατά κανένα τρόπο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο μισός πληθυσμός είναι άνεργος και άεργος, κλεισμένος στα σπίτια του, ο άλλος μισός εργάζεται με εξαντλητικούς ρυθμούς. Υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ, οι γιατροί και οι νοσηλευτές, όλοι οι άλλοι που εργάζονται στα νοσοκομεία, οι εργάτες των φαρμακοβιομηχανιών, οι υπάλληλοι του χονδρεμπορίου των φαρμάκων και των φαρμακείων, οι ντελιβεράδες, οι σκουπιδιάρηδες και άλλοι πολλοί και πολλές, χωρίς την εργασία των οποίων θα πεθάνουμε από την πείνα και θα μας φάει η βρόμα. Φαίνεται να εγκαθιδρύεται μια νέα κοινωνική δομή.  Δεν είναι προσωρινή. Διότι ο κορονοϊός μας επισκέφθηκε και θα μείνει. Η ιστορία αυτή μπορεί να διαρκέσει χρόνια. Θα κάνει διακοπές το καλοκαίρι και το φθινόπωρο ή τον χειμώνα θα είναι και πάλι εδώ. Θα φεύγει και θα ξανάρχεται, κατά κύματα. Υπάρχει επίσης το ενδεχόμενο να μας επισκεφτεί κι άλλος ή άλλοι κορονοϊοί, από τις εκατοντάδες που υπάρχουν στη φύση, στα άγρια ζώα, κυρίως, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται και λόγω στενότητας ζωτικού χώρου, μιας και το φυσικό περιβάλλον περιορίζεται συνεχώς από τον άνθρωπο,  προσπαθούν να επιβιώσουν, ως ζωντανοί οργανισμοί που είναι, επισκεπτόμενοι και τους ανθρώπους, που έχουν κατακυριεύσει τον πλανήτη.

ΤΙ θα κάνουμε, φίλες και φίλοι; Εμείς που είμαστε αραχτοί στα σπίτια μας, που περνάμε καλά ή προσπαθούμε να περάσουμε καλά, θα αφήσουμε τους φίλους μας και τις φίλες μας, τους γνωστούς μας, τους συγγενείς μας, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τους γονείς μας, τους γείτονες, να πεθαίνουν στη δουλειά κάθε μέρα, να κινδυνεύουν να αρρωστήσουν, να ταλαιπωρούνται; Δεν σας ενοχλεί αυτό, δεν τους σκέφτεστε; Θα κοιτάζουμε τη πάρτη μας; Πείτε μου, σας παρακαλώ, θα κοιτάξουμε μόνο τη πάρτη μας και τον εαυτούλη μας;

ΜΠΟΡΟΥΜΕ, φίλες και φίλοι να τους βοηθήσουμε;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η ΑΠΟΧΗ και η απομάκρυνση από τον Κύριο, από την κυριαρχική σχέση, θα είναι δύο από τα ζητήματα που θα διερευνήσουμε τα επόμενα χρόνια. Η απομάκρυνση από τον Κύριο δεν είναι χωρική, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει χωρική απομάκρυνση, αλλά εργασιακή, ιδεολογική, ψυχολογική, συναισθηματική, πολιτική απομάκρυνση. Η ΑΠΟΧΗ είναι πολιτική απομάκρυνση.

ΜΙΑ από τις πτυχές του ζητήματος της ΑΠΟΧΗΣ είναι  η συζήτηση σχετικά με το πόσο επικίνδυνη είναι για την καπιταλιστική Κυριαρχία, την καπιταλιστική δημοκρατία. Πολλοί και πολλές υποστηρίζουν ότι το αφτί του Κυρίου δεν ιδρώνει, εάν δεν πάμε να ψηφίσουμε. Να είναι άλλοθι για να πάνε να ψηφίσουν; Δεν ξέρω, μπορεί. Διαφωνώ. Διευκρινίζοντας ότι κυβέρνηση θα σχηματιστεί ακόμα κι αν δεν πάει να ψηφίσει ούτε ένας (διότι υπάρχει ήδη κυβέρνηση, η υπηρεσιακή), θεωρώ ότι η ΑΠΟΧΗ είναι μια πρακτική που ανησυχεί τον Κύριο και τους συμβούλους Του. Είναι σαφές ότι δεν ΑΠΕΧΟΥΜΕ για να μην σχηματιστεί κυβέρνηση – αυτό είναι φενάκη, είναι ανοησία. Πριν εκθέσω τα επιχειρήματά μου, ας δούμε συνοπτικά το ζήτημα της απομάκρυνσης από τον Κύριο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΚΑΘΟΜΟΥΝΑ στο μπαλκόνι τις προάλλες και σκέφτηκα, ρε φίλε, επέστρεψες στην παιδική σου ηλικία, ζεις όπως ζούσες όταν ήσουν παιδί: χωριό, λαχανόκηποι, ζώα, φούρνος και ζύμωμα, τραχανάς, τα μάτια και τ΄αυτιά ανοιχτά – πώς έφτασες εδώ, το ήθελες, προσπάθησες, το διανοήθηκες ποτέ;

ΟΧΙ, φίλες και φίλοι! Ούτε το σχεδίασα, ούτε το επεδίωξα, ούτε το θέλησα, ούτε το διανοήθηκα. Είμαι άνεργος, εντάξει. Δεν ασκώ επάγγελμα, εντάξει. Λεφτά στην Τράπεζα δεν έχω, εντάξει. Αυτοκίνητο δεν έχω, εντάξει. Θα ζήσω; Θα ζήσω. Όλη η οικογένεια θα ζήσει;  Θα ζήσει.  Τι θα κάνουμε αύριο; Δεν ξέρω, που να ξέρω; Που θα είμαι, που θα είμαστε σε δέκα χρόνια; Δεν ξέρω.  Πώς θα ζω, πώς θα ζούμε;  Δεν ξέρω. Υπάρχουν προοπτικές, υπάρχουν επιλογές;  Δεν ξέρω.

Continue reading →

(η) φιλοσοφία του Υποτελούς είναι η προετοιμασία της επανάστασης

αφού (η) φιλοσοφία του Υποτελούς είναι η προετοιμασία της επανάστασης, τρία θα είναι τα κομβικά ζητήματα που συνζητά:  η επανάσταση, ο Υποτελής, η προετοιμασία

είμαι Υποτελής, ζω με Υποτελείς, είμαι με τους Υποτελείς –  πέραν τούτων δεν έχω τίποτα άλλο απολύτως να προσθέσω ούτε να αφαιρέσω-  ούτε επιχειρήματα ούτε υποθέσεις εργασίας ούτε παραπομπές ούτε βιβλιογραφία –  έχω τον πόνο μου και μου φτάνει και μου περισσεύει. εάν δεν είσαι Υποτελής, ο μόνος τρόπος που ξέρω να κουβεντιάζω μαζί σου είναι ο (κοινωνικός) πόλεμος· έτσι μου μάθανε από μικρό, μου άρεσε και συνεχίζει να μου αρέσει· εάν δεν θα μου αρέσει, θα σε ενημερώσω, Κύριε. εάν είσαι υποτελής, συνζητάμε με επιχειρήματα και σύγκρουση την ώρα που τρώμε και πίνουμε · άλλη ώρα δεν έχω στη διάθεσή μου γιατί και τις κότες πρέπει να ταΐσουμε και το αμπέλι να φυτέψουμε και τον αρακά να σπείρουμε.

Continue reading →

μ΄ αρέσει η επανάσταση, είναι περιπέτεια, προσωπική και συλλογική· δεν υπάρχει επανάσταση που να μην είναι περιπέτεια

μ΄αρέσει η περιπέτεια, προσωπική και συλλογική, είναι συνέπεια της ανυπακοής

μ΄ αρέσει η ανυπακοή, προσωπική και συλλογική, θέλω να ζήσω και να μάθω·

κουραζόμαστε για τις ανέσεις

οι ανέσεις προκαλούν μονοτονία

η μονοτονία κουράζει·

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΩΡΑ πια, μετά την απόσυρση του παράλληλου προγράμματος των μικροαστών απατεώνων και ρουφιάνων ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, συνεργατών και δεξιών χεριών του καπιταλιστή Κυρίου, δεν υπάρχει καμιά μα καμιά απολύτως αμφιβολία ότι τον συντονισμό της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου κατά των Υποτελών εργαζομένων, ενεργών και μη, έχει αναλάβει  η αριστεροδεξιά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι δεν τον ανέλαβε επειδή εκβιάστηκε, αναγκάστηκε να υποχωρήσει, επειδή ηττήθηκε, αλλά ότι εκτελεί συμβόλαιο το οποίο είχε υπογραφεί πολύ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Όσοι και όσες είχαν αυταπάτες ότι θα αναδιανείμει, ως Αριστερά, τον κοινωνικό πλούτο, ή ότι θα αναζωπυρωθούν τα κοινωνικά κινήματα και το επαναστατικό πρόταγμα και ότι θα δούμε ένδοξες επαναστατικές μέρες, τις έχουν πετάξει στα σκουπίδια και πολύ καλά έκαναν.

Η επίθεση των τελευταίων ημερών (προαπαιτούμενα) θα συνεχιστεί και τους επόμενους μήνες, τους πρώτους του 2016, μέχρι το Πάσχα. Θα μειωθούν συντάξεις και μισθοί και επιδόματα, θα αυξηθούν φόροι. Η επίθεση πραγματοποιείται και γίνεται περίπατος διότι δεν υπάρχει αντίπαλος. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή· αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει. Ποιος θα είναι όμως, πώς θα πολεμήσει; Θα απαντήσω σε αυτά τα ερωτήματα αφού διευκρινίσω δυο σημεία.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σάββατο σήμερα, αργεί να ξημερώσει, ο ουρανός είναι αστερόεις, η ηλιόλουστη  μέρα θα μου επιτρέψει ν΄ ανέβω στο βουνό να φέρω φυλλόχωμα για τον φραουλώνα και να πιω νερό από ρυάκι, κλίνων το γόνυ πάνω στη μητέρα Γη. Μέχρι να ξημερώσει όμως και να ζεστάνει λίγο θα γράψω για την αλήθεια και την πραγματικότητα. 

ΘΑ τολμούσα να μεταφράσω την αρχαιοελληνική λέξη αλήθεια ως εγρήγορση, υπαινισσόμενος ότι αφενός η λέξη πραγματικότητα θα πρέπει να μεταφραστεί ως παραίτηση και αφετέρου να επισημάνω ότι οι παραπάνω αυτές έννοιες, αλήθεια και πραγματικότητα, νοούνται διαφορετικά από τον Κύριο και τον Υποτελή –  διότι διεξάγουν τον κοινωνικό πόλεμο διαφορετικά.

Η απόδοση εγρήγορση δεν ερείδεται μόνο πάνω στην ετυμολογία της λέξης αλήθεια, που είναι μια λέξη του Κυρίου (α, λήθη –  δεν ξεχνάω· τι δεν ξεχνάω;  μα την ήττα ασφαλώς),  αλλά και στην Ιστορία, εννοώ τη Ιστορία των κυριαρχικών, κρατικών και ακρατικών, κοινωνιών του δυτικού πολιτισμού και όλων των άλλων των κινουμένων στις παρυφές του, όλες ποιμενικής προέλευσης. Την πλέον διαβόητη ερώτηση τί είναι αλήθεια έκανε το σφάλμα να την κάνει ο Ρωμαίος διοικητής (τοποτηρητής) της Ιουδαίας Πόντιος Πιλάτος στον Ιησού, στην προσωποποίηση της παραίτησης. Θέλοντας να προλάβω παρεξηγήσεις διευκρινίζω αυτό που θα εκθέσω παρακάτω, ότι δηλαδή η απεργία είναι και παραίτηση, όπως και η επανάσταση είναι και παραίτηση –  η εξέγερση δεν είναι παραίτηση, είναι εγρήγορση, μιλάει τη γλώσσα του Κυρίου και αυτός είναι ο λόγος που πάντα ηττάται. Ως εκ τούτου, μια ιστορική αναδρομή στις έννοιες της εγρήγορσης και της παραίτησης είναι αναγκαίες, την οποία και θα θεωρήσουμε ως σχόλιο πάνω στην προβληματική του τρόπου διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, από τον Κύριο και από τους Υποτελείς.

Continue reading →