φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Γνωρίζουμε ότι δεν υπήρξε κοινωνία που να αγνοούσε το παιχνίδι – όχι μόνο των παιδιών αλλά κυρίως των ενηλίκων. Από τότε που εμφανίστηκαν μέχρι πριν ενάμισι αιώνα, για εκατό χιλιάδες χρόνια, περισσότερο ή λιγότερο, οι άνθρωποι έπαιζαν πολύ και διαφορετικά παιχνίδια – ο Χουιζίνγκα υποστηρίζει (Homo Ludens) ότι η βάση του πολιτισμού είναι το παιχνίδι. Σήμερα οι άνθρωποι δεν παίζουν (τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είναι παιχνίδια) – πότε σταμάτησαν να παίζουν; Όταν άρχισε η επέκταση του βιομηχανικού καπιταλισμού, στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού.
Στον δυτικό πατριαρχικό πολιτισμό, μέχρι στις αρχές του 20ού αιώνα, έπαιζαν σχεδόν μόνο οι άνδρες. Και οι γυναίκες έπαιζαν αλλά ο οικιακός εγκλεισμός τους δεν μας επιτρέπει να έχουμε μια εικόνα των παιχνιδιών που έπαιζαν μέσα στον σκοτεινό γυναικωνίτη, πρόκειται για μια καταχωνιασμένη κι άγνωστη παράδοση, ανεξερεύνητη ακόμα κι από τις γυναικείες σπουδές. Τί παιχνίδια έπαιζαν οι άντρες; Πολλά και διάφορα. Μεταξύ αυτών των πάρα πολλών ομαδικών παιχνιδιών υπήρχαν και κάνα δύο στα οποία η νίκη επιτυγχάνονταν με τη διείσδυση μιας μπάλας σε έναν περιορισμένο, αφύλακτο στην αρχή, χώρο. Στις αρχές του 20ού αιώνα, τα μόνα ομαδικά παιχνίδια που υπήρχαν ήταν αυτά που αποκαλώ ομαδικά παιχνίδια διείσδυσης. Το ερώτημα που θέτω είναι το εξής: γιατί εξαφανίστηκαν όλα τα παιχνίδια και επικράτησαν, επιβλήθηκαν, κυριάρχησαν τα παιχνίδια της διείσδυσης που όλα σχεδόν είναι παραλλαγές ενός μόνο, του μεσαιωνικού ποδοσφαίρου;
Σήμερα λοιπόν δεν παίζουμε αλλά βλέπουμε· και το μόνο που βλέπουμε είναι ένα ανδρικό ομαδικό παιχνίδι διείσδυσης. Όλες αυτές οι αλλαγές δεν μπορεί να μην σχετίζονται με τη δυτική πατριαρχία και τον καπιταλισμό: η μεν πατριαρχία λατρεύει τη διείσδυση (όποιος διεισδύει είναι ισχυρός, νικητής, όποιος υφίσταται τη διείσδυση είναι ανίσχυρος και ηττημένος), ο δε καπιταλισμός την εμπορευματοποίηση του παιχνιδιού, την μετατροπή των ανθρώπων από ελεύθερους παίκτες σε λίγους επαγγελματίες παίκτες και σε πολλούς θεατές, οι οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά εξόριστοι παίκτες. Το γήπεδο και ο καναπές είναι τόποι εξορίας με όλες τις ανέσεις.
