ΣΥΡΙΖΑ : η απάτη ως σχέδιο απόσπασης της εμπιστοσύνης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΤΑΝ ήμουν είκοσι χρονών είχα γνωρίσει ένα συνομήλικό μου, από εργατική οικογένεια κι αυτός, που κυκλοφορούσε με φράγκα ενώ δεν δούλευε, δεν του έδιναν οι γονείς του, δεν έκλεβε. Μου κίνησε την περιέργεια και μια μέρα τον ρώτησα να μου πει πώς τα κατάφερνε. Τα παίρνω από τις γυναίκες, μου λέει. Καλά, πώς σου τα δίνουν; Είναι πολύ απλό. Γνωρίζω μια κοπέλα που δουλεύει ή έχει φράγκα από το σπίτι της, την κερνάω, της δείχνω ότι έχω λεφτά, μετά από λίγες μέρες της ζητάω να μου δανείσει ένα χιλιάρικο, 30 ευρά, ας πούμε, με κάποια δικαιολογία (ξέχασα το πορτοφόλι, είναι κλειστές οι Τράπεζες και άλλα) και της υπόσχομαι ότι αύριο θα της δώσω. Δεν τα χαλάω και την άλλη μέρα της τα δίνω. Μετά από λίγες μέρες, δανείζομαι εκατό ευρά. Της τα επιστρέφω. Μετά, δανείζομαι πεντακόσια. Της τα επιστρέφω. Μετά δανείζομαι χίλια και εξαφανίζομαι. Με αυτό το ποσό γνωρίζω άλλη με πιο πολλά φράγκα και εξαφανίζομαι με δύο χιλιάρικα. Η Αθήνα είναι μεγάλη.

ΑΥΤΟ ακριβώς το μοντελάκι απόσπασης της εμπιστοσύνης εφάρμοσε, φίλες και φίλοι, το ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι και όσες παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ, με οποιονδήποτε τρόπο, ή είναι αφελείς ή παραμένουν γοητευμένοι από την εξαπατητική δεινότητά του, θα ήθελαν δηλαδή να είναι κι αυτοί απατεώνες περιωπής ή είναι ήδη απατεώνες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι γίνονται ολοένα και λιγότεροι.

Continue reading →

Εθνική Ομάδα (ποδοσφαίρου, μπάσκετ, στίβου, κτλ) και εθνική ενότητα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΡΙΝ λίγες μέρες έγινε ο ποδοσφαιρικός αγώνας Εθνικής Βελγίου ανδρών  – Εθνικής Ελλάδας ανδρών, 1-1. Το αποτέλεσμα κρίθηκε τόσο θετικό για την Ελλάδα, για να προκριθεί στο μουντιάλ της Μόσχας, ώστε σε πολλά δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης ήταν πρώτη είδηση. Δεν είναι πρώτη φορά –  και δεν θα είναι η τελευταία. Μα είναι τόσο σημαντική είδηση;  Γιατί να είναι;  

ΤΟΝ  αγώνα παρακολούθησαν και οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Βελγίου. Δεν είναι πρώτη φορά –  και δεν θα είναι η τελευταία. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να παρακολουθούν, και να μαθαίνουμε ότι παρακολουθούν,  οι πρωθυπουργοί, οι καγκελάριοι, οι πρόεδροι εθνικών Κρατών ποδοσφαιρικούς αγώνες της Εθνικής ομάδας τους;   Γιατί υπάρχουν  εθνικές ομάδες στον αθλητισμό; 

Continue reading →

πρώτο σχόλιο για τον ‘Εβαγκελισμό τις Θεωτόκου’

Η ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων της περιόδου 2010-2030 που δεν θα συμπεριλάβει τον ‘Εβαγκελισμό τις Θεωτόκου’ θα είναι μια ελλιπής ανθολογία. Πρόκειται για αριστούργημα, θα μπορούσε κάποιος να γράψει μια μελέτη με πολλά κεφάλαια. Εάν έγραφα μια τέτοια μελέτη, στο πρώτο κεφάλαιο θα διάβαζα το κείμενο από γλωσσολογικής έποψης, παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Δύο είναι τα σημεία που προσέχω και μελετώ.

Continue reading →

εισαγωγή στην ελληνική Γαμησιολογία

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ερευνητικό της Γαμησιολογίας (Gamesiology) είναι το γαμήσι. Της ελληνικής Γαμησιολογίας, το ελληνικό γαμήσι. Γιατί υπάρχει και αγγλικό, γαλλικό, γερμανικό, αμερικάνικο γαμήσι και άλλα πολλά. Όλα αυτά τα γαμήσια έχουν ασφαλώς κάτι κοινό, το κάθε ένα όμως από αυτά έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Το κοινό είναι η εγκαθίδρυση της κυριαρχικής σχέσης από τον άνδρα στη γυναίκα μέσω της παραγωγής πραγματικού ή συμβολικού πόνου από το πέος κατά τη διάρκεια της ερωτικής συνεύρεσης –  αυτό είναι το γαμήσι. Οι εκφράσεις όμως είναι διαφορετικές σε κάθε κοινωνία και γλώσσα και αυτός είναι ο λόγος που επινόησα τον όρο ελληνική γαμησιολογία. Δεν μπορώ να γράψω κάποια άλλη Γαμησιολογία αλλά είναι βέβαιο ότι μόλις κυκλοφορήσει η ‘ εισαγωγή στην ελληνική Γαμησιολογία’, δεν θα περάσει πολύς χρόνος και θα εμφανιστεί κάποια γερμανική ή ισπανική ή ιταλική  γαμησιολογία. Και αργότερα και άλλες.

Continue reading →

ποιο είναι πιο ισχυρό, το Κράτος της Ελλάδας ή το Κράτος της Τουρκίας;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΕ προηγούμενο σημείωμα υποστήριξα ότι δύο είναι οι τρόποι της σύμπηξης και ενίσχυσης της εθνικής ομόνοιας και ενότητας, αποτροπής δηλαδή της όξυνσης του κοινωνικού πολέμου, αποτροπής της διεύρυνσης του κοινωνικού χάσματος μεταξύ Κυρίου καπιταλιστή και Υποτελών: η επίκληση ενός εξωτερικού κινδύνου, η επίκληση απειλής γειτονικού Κράτους και ένα εθνικό αφήγημα, το οποίο συγκροτεί ο Κύριος καπιταλιστής εμφανίζοντας το συμφέρον του ως συμφέρον και των Υποτελών, ως συμφέρον όλης της κοινωνίας.

ΦΙΛΟΣ στο fb (Ν.Ζ.) έθεσε το παρακάτω ερώτημα και σήμερα θα διατυπώσω τις σκέψεις μου επ΄ αυτού. Γράφει ο φίλος:

Πολύ σωστά όλα αυτά. Μένει ένα ερώτημα: η επιθετική τακτική της Τουρκίας, η αμφισβήτηση της Λωζάνης, οι επισκέψεις του Υπ. Άμυνας στα Ίμια, η διαρκής ρητορική για γκρίζες ζώνες υπάρχουν ή είναι αποκύημα της φαντασίας μας; Κι αν υπάρχουν πώς απαντάει κανείς σε αυτές;

ΑΠΑΝΤΩ ευθέως: η επιθετική τακτική της Τουρκίας δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μας, υπάρχει. Θα σχολιάσω αυτή τη διαπίστωση και μετά θα απαντήσω και στο ερώτημα πώς απαντάει κανείς σε αυτήν την επιθετική τακτική, συμπεριφορά θα έλεγα εγώ.

Continue reading →

Αλήθεια, Ήττα, Θεός· Πόλεμος, Πολιτική, Επιστήμη

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ το εντονότερο, το κομβικό, το κεντρικό χαρακτηριστικό του δυτικού πολιτισμού, άλλως, της δυτικής Κυριαρχίας, είναι η επιθυμία της αύξησης της ισχύος, αυτό θα είναι και το εντονότερο χαρακτηριστικό, το βαθύ περιεχόμενο της δυτικής φιλοσοφίας, της φιλοσοφίας του δυτικού Κυρίου. Το χαρακτηριστικό αυτό εμποτίζει κάθε πεδίο, κάθε πρακτική, κάθε έκφραση της Κυριαρχίας. Όταν λέμε ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, θέλουμε να πούμε και το λέμε ότι η επιθυμία αυτή είναι πανταχού παρούσα. Η επιθυμία του Κυρίου να πραγματοποιήσει την επιθυμία αύξησης της ισχύος, να επιτύχει την απόλυτη ισχύ,  έχει δύο όρια. Το όριο της παντελούς απώλειας της ισχύος και το όριο της παντελούς αύξησης της ισχύος. Το πρώτο όριο εμφανίζεται με τη μορφή του Θανάτου, του Χάροντος, της απώλειας ήτοι της ζωής, του πλούτου, της φήμης·  το δεύτερο όριο με τη μορφή του Θεού, της φαντασιακής ικανοποίησης της επιθυμίας υπερνίκησης του Θανάτου, της επίτευξης της σωματικής αθανασίας. Μεταξύ αυτών των δύο ορίων υπάρχουν δύο τάσεις, δύο διαδικασίες – αυτές της αύξησης και της μείωσης της ισχύος. Τα αποτελέσματα αυτών των δύο διαδικασιών εμφανίζονται άλλοτε ως φθορά, απώλεια, ήττα, αιχμαλωσία κι άλλοτε ως νίκη, υπεροχή, θρίαμβος.

Η εμμένεια της επιθυμίας αύξησης της ισχύος είναι μια διαρκής παραπομπή στην Ήττα (ηκ-ja:διαδικασία [ ja] της μείωσης [ηκ-] – πρβλ. ήσσων: λιγότερος, μικρότερος!), είναι μια αέναη υπενθύμιση της ‘Ηττας. Εάν ξεχάσουμε την Ήττα, τη μείωση της ισχύος, δεν θα επιθυμούμε την αύξησή της· με άλλα λόγια, εάν ξεχάσουμε, λησμονήσουμε τον Θάνατο, θα λησμονήσουμε και την επιθυμία της αθανασίας, θα λησμονήσουμε τον Θεό. Όσο ο Κύριος επιθυμεί, δεν λησμονεί: αυτή είναι η Αλήθεια, φίλες και φίλοι. Αλήθεια για τον Κύριο σημαίνει: δεν λησμονώ την Ήττα, δεν λησμονώ τον Θεό, τη σωματική αθανασία, δεν λησμονώ τα όρια της μείωσης και της αύξησης της ισχύος. Αλήθεια < αληθής <α-ληθ-ής, πρβλ. λήθη, έλαθον: λησμόνησα, ξέχασα, μου διέφυγε, αστόχησα!

Continue reading →

‘ενωμένοι σα γροθιά’: οι δύο τρόποι σύμπηξης και ενίσχυσης της εθνικής ενότητας και ομόνοιας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΗΜΕΡΑ θα εκθέσω τις σκέψεις μου και τα επιχειρήματά μου σχετικά με την εξής διαπίστωση: από δω και πέρα και μέχρι το 2030, τουλάχιστον, κυβερνήσεις ( της Δεξιάς και της Αριστεράς, και πιο πολύ οι Οικουμενικές), και τηλεοράσεις και εφημερίδες και σοφοί σύμβουλοι του Κυρίου θα μας πρήξουν ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, θα μας τα πρήζουν καθημερινά για πολλά χρόνια: διατρέχουμε ένα μεγάλο κίνδυνο, αντιμετωπίζουμε μια τεράστια απειλή: ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ! Θα μας πάρουν τα νησιά, θα μας σκοτώσουν, θα μας βιάσουν, θα ακρωτηριάσουν την εδαφική μας ακεραιότητα. Γιατί, φίλες και φίλοι, γιατί αυτή η εμμονή, πρωτοφανής θα έλεγα;

Continue reading →

ανοιχτή ακρόαση (κωμωδία· μονόπρακτο δωματίου αρ. 7)

ανοιχτή ακρόαση

(κωμωδία· μονόπρακτο δωματίου αρ. 7)

αφιερωμένο στον Χάρη – έκλεισε χτες τα πέντεδεκαεφτάπενήνταπέντε

τα πρόσωπα:

 ΓΙΩΡΓΟΣ  (25),  ΜΑΡΙΑ (23),  ΤΑΣΟΣ (35),  ΓΙΩΤΑ (31) ΓΡΗΓΟΡΗΣ (38), η ΦΩΝΗ του ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ

Σαλόνι με δυο καναπέδες και χαμηλό τραπέζι.  Πίνουν τους καφέδες τους. Γυρνάει μπάφος. Μόλις τελειώσει, στρίβουν άλλον, κοκ. Πάνω στο τραπέζι πέντε κινητά. Χτυπάει το ένα  (summer time, Τζόπλιν). Δεν το σηκώνουν αμέσως.

ΓΙΩΡΓΟΣ (χαμηλόφωνα). Καλημέρα,αφεντικό

ΦΩΝΗ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ Τι καλημέρα, ρε μαλάκα! Που την είδες την καλημέρα; Που είσαι, γαμώ το Χριστό μου και τη Παναγία μου, που είσαι;

ΓΙΩΡΓΟΣ Μη φωνάζεις, αφεντικό, θα ξυπνήσει η Λάουρα.

ΦΩΝΗ ΑΦ. Να μας να γαμηθείς κι εσύ κι η Λάουρα. Γιατί δεν ήρθες στη δουλειά, ρε μαλάκα;

ΓΙΩΡΓΟΣ Αφεντικό. . .

ΦΩΝΗ ΑΦ. Δε σου ΄χω πει να μη με λες αφεντικό; Δε στο ΄χω πει; Με γράφεις στ΄ αρχίδια σου, ρε;

ΓΙΩΡΓΟΣ Αφεντικό, δεν μπορώ να μη σε λέω αφεντικό. Αφεντικό δεν είσαι;

ΦΩΝΗ ΑΦ. Κουβέντα θ΄ανοίξουμε πρωί πρωί, γαμώ το Χριστό μου και τη Παναγία μου;  Που είσαι, ρε μαλάκα, γιατί δεν ήρθες στη δουλειά;

ΓΙΩΡΓΟΣ Αφεντικό, είχε χτες γενέθλια η Γιώτα, πέρασα να της ευχηθώ και γνώρισα στο σπίτι της μια φίλη της, τη Λάουρα. (Παίρνει τον μπάφο, καπνίζει και τον δίνει)

Continue reading →

π΄τσαρίνα (πουτσαρίνα)

του Νικόλα Κωτούλα

«Π’τσαρίνα» (παναπεί «πουτσαρίνα»), αποκαλούν στον θεσσαλικό κάμπο και οι άντρες και οι γυναίκες (ακόμη κι η μάνα της έτσι την αποκαλεί) την δυναμική γυναίκα. Διότι σε μια πατριαρχική κοινωνία δεν εξηγείται, δεν νοείται δυναμικότητα -παναπεί ισχύς- χωρίς την παρουσία του αντρικού οργάνου. Η ισχύς έχει τόσο μεγαλύτερη σημασία όσο μεγαλύτερος είναι ο ανταγωνισμός. Έτσι -και κάπως παιχνιδιάρικα και κάπως πονηρά-, αναγνωρίζουν στις γυναίκες που τα καταφέρνουν να παλεύουν κι ενίοτε να κερδίζουν στον ανταγωνισμό του αντρικού κόσμου την παρουσία και την ανάλογη ισχύ που το συνοδεύει του κυριότερου χαρακτηριστικού στην φυσιολογία του άντρα: του πέους. Για την ακρίβεια: του εργαλείου επέκτασης της ισχύος που χρησιμοποιούν και οι ίδιοι οι άντρες. Διότι υπάρχει κι ο «π’τσαράς». Επειδή ο άντρας από την φύση του έχει πέος τι παραπάνω έχει ο π’τσαράς; «Την έχει μεγάλη»;

Continue reading →

ο Εγώ ο Υποκείμενος

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΙ φιλοσοφικοί όροι το Εγώ και το Υποκείμενο είναι οι σημαντικότεροι όροι της δυτικής φιλοσοφίας. Πώς εμφανίστηκαν, κάτω από ποιες συνθήκες δημιουργήθηκαν; Γιατί να είναι ουδετέρου γένους; Γιατί το Εγώ και όχι ο Εγώ;  Γιατί το Υποκείμενο και όχι ο Υποκείμενος – ή η Υποκείμενη; Γιατί το Εγώ και όχι το Εσύ ή το Εμείς; Εάν το Υποκείμενο υπόκειται, που υπόκειται, σε τι υπόκειται; Ποιος είναι ο Εγώ; Ποιος είναι ο Υποκείμενος; Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο;

ΘΑ απαντήσω σήμερα σε όλα αυτά τα ερωτήματα απλά και ευθαρσώς, κατευθύνοντας το παλούκι της σκέψης ακριβώς στην καρδιά του δράκουλα που μας πίνει κάθε μέρα το αίμα.

Continue reading →