γιατί μας αρέσει να βλέπουμε πορνό; αυτός που βλέπει πορνό είναι άνθρωπος ή cyborg;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΜΑΣ αρέσει να βλέπουμε τους άλλους να . . ., πώς να το πω κομψά, αφού αποκλείσω την απαίσια έκφραση ‘κάνω έρωτα’; Να συνευρίσκονται ερωτικά, να γαμιούνται; Αισθάνομαι ότι και οι δύο αυτές επιλογές  μου είναι ανεπαρκείς – θα διατηρήσω το γαμιούνται. Όταν λέω να βλέπουμε εννοώ να βλέπουμε όχι αληθινούς, όχι πραγματικούς αλλά, για να σκεφτούμε και να μιλήσουμε νιτσεϊκώς, ζωντανούς ανθρώπους, ζωντανά, ζεστά κορμιά – όχι εικόνες. Θα έρθουμε και στις εικόνες- οι οποίες είναι και αληθινές και πραγματικές.

ΕΑΝ μας αρέσει, γιατί; Μας αρέσει, φίλες και φίλοι, μας αρέσει πολύ. Ο Λέβι Στρος στους Θλιβερούς Τροπικούς διηγείται ότι σε μια φυλή τροφοσυλλεκτών της Βραζιλίας τα ζευγάρια που ήθελαν να γαμηθούν απομακρύνονταν λίγα μέτρα από τον καταυλισμό κι εκεί έβγαζαν τα μάτια τους – αυτή αν είναι απαίσια, τσομπαναραίικης καταγωγής έκφραση – η σεμνοτυφία της Ιλιάδας και της Οδύσσειας μας το επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο. Αμέσως τα παιδιά έτρεχαν πίσω από τους θάμνους για να δουν – μιμούμενα κινήσεις, γελώντας και σχολιάζοντας. Το περιστατικό αυτό συμπυκνώνει, συνοψίζει μια πρακτική που ήταν κοινή σε όλους τους πολιτισμούς για πολλές δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Τα παιδιά εξοικειώνονταν με το γαμήσι και επιπλέον μάθαιναν.

Continue reading

πονοκέφαλε, εξαφανίσου – το αδιέξοδο της δυτικής ιατρικής Κυριαρχίας (1)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

πονοκέφαλε, εξαφανίσου –  ακούμε τη διαταγή σε τηλεοπτική διαφήμιση του παυσίπονου Panadol Advance. Η διαταγή αυτή παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον: φέρνει στο προσκήνιο το αδιέξοδο της δυτικής ιατρικής, της ιατρικής του Κυρίου, της δυτικής ιατρικής Κυριαρχίας. Διότι, φίλες και φίλοι, όπως θα δούμε, η δυτική ιατρική είναι η ιατρική του Κυρίου, τουτέστιν, ιατρική από τον Κύριο για τον Κύριο. Δεν είναι ιατρική από τον Κύριο για τους Υποτελείς, ούτε ιατρική των Υποτελών για τους Υποτελείς ή (και) για τον Κύριο. Υπάρχει ιατρική των Υποτελών;  Ασφαλώς και υπάρχει –  υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, όσο καταχωνιασμένη κι αν είναι. Την ιατρική αυτή την αποκαλώ κομμουνιστική ιατρική κι όταν θα έρθει η ώρα, σε κάνα δυο μέρες, θα εκθέσω τις σκέψεις μου.

Εάν είναι ιατρική από τον Κύριο για τον Κύριο, τότε εμείς οι Υποτελείς δεν μπορεί παρά να είμαστε θύματά της, θύματά Του. Θα δείξω όμως ότι το πρώτο θύμα είναι ο ίδιος ο Κύριος. Σήμερα, θα ασχοληθώ με τη διαταγή της διαφήμισης· αύριο, θα δούμε.

Υπάρχει ο πονοκέφαλος, φίλες και φίλοι;  Το κεφάλι μας πονάει;  Όχι, κατά κανένα τρόπο, δεν μας πονάει το κεφάλι, δεν έχουμε ημικρανίες. Τι μας πονάει λοιπόν όταν λέμε έχω πονοκέφαλο; Πώς είναι δυνατόν να έχει κάποιος πονοκέφαλο;

Continue reading

η σκέψη ως εκδήλωση ισχύος – τι είπε η θεά Αθηνά στον ήρωα Αχιλλέα (Α 207-214)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα OLYMPUS DIGITAL CAMERA

     Εάν θα θέλαμε να συμπυκνώσουμε την αχανή και δαιδαλώδη Ιλιάδα σε δύο προτάσεις, δεν γίνεται σε μία, οι προτάσεις αυτές θα ήταν: η Ιλιάδα υμνεί και αποκηρύσσει τον ηρωισμό, τη βία δηλαδή· η Ιλιάδα καταγράφει τις επιθυμίες του ήρωα αριστοκράτη, παρουσιάζει αυτό που θα ήθελε να ήταν ο ἠρωας: πιο ισχυρός από τη φύση, αθάνατος δηλαδή, άρα και από τους αντιπάλους του. Η αύξηση της ισχύος είναι η κεντρική ιδέα της Ιλιάδας – αλλά αυτό είναι και το εντονότερο χαρακτηριστικό  του δυτικού πολιτισμού, της δυτικής Κυριαρχίας.

      Ο αφηγητής της Ιλιάδας δέχεται ότι η ισχύς εξασφαλίζεται μέσω της βίας· δεν σταματά όμως ούτε στιγμή να  τους υπενθυμίζει ότι η άσκηση υλικής, σωματικής  βίας πολλές φορές έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της διαθέσιμης ισχύος ή ακόμα και την απώλειά της. Εκτός από τη βία, η σκέψη μπορεί να μας κάνει ισχυρούς, μπορεί να αυξήσει τη διαθέσιμη ισχύ. Η άμεση, παρορμητική καταφυγή στη βία δεν είναι μόνο  ασφαλής ένδειξη της μη κατανόησης της συγκυρίας αλλά και ένδειξη της μη συνειδητοποίησης των συνεπειών μιας πράξης βίας, μια αδυναμία ελέγχου και αποίκισης του μέλλοντος. Σε αυτές τις σκέψεις του αφηγητή της Ιλιάδας περί της σκέψης, της βίας και της ισχύος βρίσκονται οι πηγές του πλατωνικού και αριστοτελικού ορθού λόγου.

      Σήμερα θα ρίξουμε ένα βλέφαρο σε μια πολύ ενδιαφέρουσα σκηνή της Α΄ ραψωδίας, αντικείμενο της οποίας είναι η σχέση βίας, σκέψης και ισχύος. Υπάρχει όμως και κάτι επίσης πολύ ενδιαφέρον:η συγκεκριμένη σκηνή μας βοηθάει να κατανοήσουμε μια πτυχή της φύσης των θεών της Ιλιάδας. 

Continue reading

ο κομμουνισμός του θανάτου

τρέχεις; τρέχω· που τρέχεις; εδώ !

(επιτύμβιο επίγραμμα του 4ου μ. Χ. αιώνα, κάπου στη Συρία)

καλή αντάμωση, πρώτα η Ζωή, στις 11 Οκτωβρίου. . .

κάθε μέρα κομμουνισμός!

το ισραηλινό Κράτος είναι ο Θεός: υπάρχει τρόπος να αποφύγουν οι Παλαιστίνιοι και τον Θεό και την εξόντωση

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Διαβάζω στην Παλαιά Διαθήκη, στον Ιησού Ναυή, κεφάλαιο Η΄, τα εξής:

    Και είπεν Κύριος προς Ιησούν· μη φοβηθείς μηδέ δειλιάσεις, λάβε μετά σού πάντας τους άνδρας τους πολεμιστάς και αναστάς ανάβηθι εις Γαί· ιδού δέδωκά εις τας χείρας σου τον βασιλέα Γαί και την γην αυτού· και ποιήσεις την Γαι ον τρόπον εποίησας την Ιεριχώ. . . επέλεξε δε Ιησούς τριάκοντα χιλιάδας ανδρών δυνατούς εν ισχύι και απέστειλεν αυτούς νυκτός. . .  και εγενήθησαν οι πεσόντες εν τη ημέρα εκείνη από ανδρός και έως γυναικός δώδεκα χιλιάδες, πάντας τους κατοικούντας Γαί, πλήν των κτηνών και των σκύλων των εν τη πόλει, πάντα δε επρονόμευσαν (μοίρασαν) εαυτοίς οι υιοί Ισραήλ  κατά πρόσταγμα Κυρίου, όν τρόπον συνέταξε Κύριος τω Ιησοί.

    Με δυο λόγια: μου είπε ο Κύριος να πάω στη Γαί και να τους σφάξω όλους, όπως τους έσφαξα και στην Ιεριχώ, εκτός από τα ζώα, και να τους πάρω τη γη,  κι εγώ πήγα και τους έσφαξα όλους, όπως με πρόσταξε ο Κύριος, ο Θεός. Τί σημαίνει, φίλες και φίλοι, η φράση ‘μου είπε ο Θεός’ – να πάω και να τους σφάξω όλους, να αρπάξω τη γη και να μοιράσω τη λεία σε όλους τους πολεμιστές;  Τί θα γινόταν εάν δεν έσφαζαν τους κατοίκους της Γαι, δεν άρπαζαν τη γη και τα ζώα;

  Θα πέθαιναν από την πείνα· ο μόνος τρόπος να επιβιώσει ο ποιμένας είναι να εκδιώξει ή να εξοντώσει τον γείτονά του, άλλον τρόπο δεν γνωρίζει – αυτή είναι η ποιμενική Ανάγκη.

    Ο Θεός είναι η προσωποποίηση της Ανάγκης – η Ανάγκη, η εξαθλίωση, το φάσμα της λιμοκτονίας  μού είπε, μούυ υπέδειξε, με ώθησε να πάω να τους εξοντώσω όλους και να αρπάξω τη γη και τα ζώα. Ο Θεός είναι η προσωποποίηση της Ισχύος –  μάλλον, η προσωποποίηση της επιθυμίας αύξησης της διαθέσιμης ισχύος. Ο Θεός είναι η προσωποποίηση της Εξόντωσης, του αναπότρεπτου αποτελέσματος του συνδυασμού Ανάγκης και Ισχύος.

   Αυτός είναι ο Θεός, φίλες και φίλοι. Θεός είναι το ισχυρό Κράτος που εξοντώνει κάθε φορά είτε  διότι οι Υποτελείς του χρειάζονται γη, την οποία δεν μπορούν να μοιραστούν με αυτούς που ζουν ήδη σε αυτήν, είτε διότι οι ίδιοι οι Υποτελείς του είναι περιττοί. Σήμερα, Θεός είναι το ισραηλινό Κράτος – αυτό είναι που εξοντώνει σήμερα. Θεός είναι το Κράτος που ήδη εξοντώνει. Χτες ήταν το γερμανικό (που εξόντωσε τους ανέργους προλετάριους), προχτές ήταν το γαλλικό (οι ναπολεόντιοι πόλεμοι ήταν πόλεμος εξόντωσης των επαναστατών αγροτών και εργατών της γαλλικής επανάστασης), πάρα προχθές το ισπανικό (που εξόντωσε τους ιθαγενείς στην Αμερική), το αραβικό, το βυζαντινό, το ρωμαϊκό, το μακεδονικό, το αθηναϊκό.

 

Continue reading

τους αφήνουν και τους πιάνουν όποτε θέλουν: η ένοπλη πάλη (ένοπλος αγώνας) και η λατρεία της ήττας

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Ὀταν ο Κύριος λέει ότι ο Θεός είναι αθάνατος, πανταχού παρών, παντογνώστης και παντοδύναμος, παντοκράτωρ,  θέλει να πει ότι ο ίδιος θα ήθελε να είναι αθάνατος, ανίκητος δηλαδή, και η Κυριαρχία, ως κοινωνική σχέση, αιώνια, ακατάλυτη· ότι θέλει να γνωρίζει τι κάνουν, τι λένε, που είναι, τι σκέφτονται και τι αισθάνονται οι Υποτελείς· ότι δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ισχύς από αυτήν που διαθέτει· ότι η αύξηση της διαθέσιμης ισχύος είναι το πρωταρχικό του μέλημα.

     Πολλές από αυτές τις επιθυμίες Του έχουν εκπληρωθεί, όχι όμως όλες. Δεν θα γίνει ποτέ αθάνατος, άρα δεν θα γίνει ποτέ ανίκητος. Αν όμως ο Κύριος (καπιταλιστής, σήμερα) δεν θα μπορέσει να νικήσει ποτέ τη φύση, τον θάνατο δηλαδή, δεν θα μπορέσει ποτέ να απεξαρτηθεί κι από τους Υποτελείς Του, χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να είναι Κύριος. Η  αύξηση της ισχύος Του έχει όρια, κατά συνέπεια, δεν θα γίνει ποτέ πανίσχυρος. Αυτό είναι το ανθρωπολογικό και ιστορικό αδιέξοδο του Κυρίου: (θα) είναι ισχυρός, (θα) είναι όμως και  ανίσχυρος. Η  συνειδητοποίηση  του αδιεξόδου δεν απελπίζει τον Κύριο, κάθε άλλο· τον κάνει πιο αδίστακτο, πιο αποφασιστικό, πιο ανηλεή και αμείλικτο και ανοικτίρμονα άρπαγα, καταστροφέα και εξοντωτή. Η διαθέσιμη ισχύς, που μπορεί να αυξηθεί περισσότερο αγγίζοντας τα όρια της, αρκεί για να καταγάγει νίκες και κατά της φύσης και κατά των Υποτελών. 

     Το πεδίο της επιτήρησης/παρακολούθησης των Υποτελών είναι ένα πεδίο στο οποίο αποκαλύπτεται όλη η σημασία της έννοιας της προόδου:  πρόοδος  σημαίνει κατασκοπία, επόπτευση, συγκέντρωση πληροφοριών που αφορούν τον αντίπαλο – ο πρόοδος (διαβάζουμε στον Ξενοφώντα)  ήταν ο στρατιώτης που προπορεύονταν στα εχθρικά εδάφη, συγκέντρωνε όσο γινόταν περισσότερες και λεπτομερέστερες πληροφορίες και τις μετέδιδε, όσο πιο γρήγορα γινόταν στον αρχηγό του στρατού. Σήμερα, ο πρόοδος είναι ο κατασκοπευτικός δορυφόρος, η κάμερα στους δρόμους, το διαδίκτυο, οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις. Η επιβολή της τάξης και της πειθαρχίας, της επιτήρησης και του ελέγχου, της οργάνωσης, καθ΄ υπόδειξη του θείου Πλάτωνος (ανθρωποβοσκητική),  της κοινωνίας με πρότυπο το μαντρί και τον στρατώνα, αποβλέπουν στην κανονικοποίηση, στη αποβολή της έκπληξης, στην επιτηρητική, παρακολουθητική παντογνωσία. Μπορεί ο Κύριος να μην γίνει αθάνατος και παντοδύναμος και παντοκράτωρ, παντογνώστης όμως και πανταχού παρών έχει γίνει και θα γίνει ακόμα περισσότερο. Ο Μισέλ Φουκό (βιοπολιτική), και ο Γκι Ντεμπόρ (θέαμα),  επικαιροποίησε τον Πλάτωνα  και μας υπέδειξε ότι η παντογνωσία του Κυρίου γίνεται αποτελεσματικότερη και αποδοτικότερη με την παραγωγή της υποκειμενικότητας, κάτι που ιστορική Αριστερά, λόγω της  ψυχοπνευματικής της  πλατυποδίας, αντιλήφθηκε μετά απο πολλές δεκαετίες. Εάν ο κόσμος καταστραφεί, η ιστορική  Αριστερά θα καταστραφεί μετά από είκοσι χρόνια, τόσο καθυστερημένη είναι.

 

Continue reading

δυσκοιλιότητα (του Υποτελούς και καπιταλισμός): η Κυριαρχία μέσα στο κορμί μας

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Μια μέρα στο γιαπί, πάνω στον τσακωμό, ο μάστορας απείλησε τον βοηθό του ότι θα τον γαμήσει· ο βοηθός απάντησε: α, ωραία, θα χέζω πιο εύκολα.

    Δεν αναφέρω το περιστατικό για να προτείνω ένα ακόμα φάρμακο για την αντιμετώπιση ενός προσωπικού προβλήματος, μιας δυσλειτουργίας του πεπτικού συστήματος, η επιστημονική ονομασία της οποίας είναι sfichtokouradiasis. Κι αυτό για πολλούς λόγους. Πολλοί και πολλές που έχουν γαμηθεί δεν έχουν απαλλαγεί από αυτη τη δυσλειτουργία· και,  δεύτερον, δεν θα ήθελα να προτείνω ως επίλυση του συγκεκριμένου κοινωνικού προβλήματος τα τσιμπούκια με τον κώλο. Είμαι σοβαρός, πολύ σοβαρός άνθρωπος. Θα γνωρίζετε ότι δεχόμαστε, μαρξιστικοφροϊδικά μιλώντας,  πως κάθε προσωπικό πρόβλημα είναι μια έκφραση, μια υλική εκδήλωση ενός κοινωνικοψυχικού προβλήματος. Κάθε κοινωνικοπροσωπικό πρόβλημα προέρχεται από ένα άλλο, οπότε δεν μας επιτρέπεται να μην αναζητήσουμε τον γονέα της σφιχτοκουραδιάσεως. Ντελιζογκουαταρικά μιλώντας, η δυσκοιλιότητα συνιστά εδαφικοποίηση μιας απεδαφικοποιημένης και απεδαφικοποιητικής σωματικής ροής –  πού οφείλεται όμως η προκείμενη εδαφικοποίηση; 

   Δρατζιδικά μιλώντας, το καθαρτικό που αγοράζουμε από το φαρμακείο, το οποίο είναι εμπόρευμα, προϊόν  φαρμακευτικής βιομηχανίας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα διόδια που πληρώνουμε στον Κύριο για να περάσουν τα σκατά μας από την κωλοτρυπίδα. Το πρόβλημα είναι τέτοιας φύσης και τόσο σοβαρό που δεν έχουμε άλλη επιλογή από τα να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε ελεύθερα και ελπίζουμε ότι δεν θα μας παρεξηγήσετε ούτε για την ελευθεροσκεψία μας ούτε για την ελευθεροστομία μας. Θα ήθελα σήμερα να καταγράψω και να σχολιάσω την αιτία, την πηγή  του εμμονικού δυσκολοχεσίματος. Δεν θα το έκανα αν δεν είχα την σχετική εμπειρία. Υπήρξα δυσκοίλιος για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα όταν ήμουν έφηβος και πέρασαν πάρα πολλά χρόνια για να κατανοήσω πώς συνέβη αυτό. Το ότι στην εφηβεία είναι σύνηθες φαινόμενο η δυσκοιλιότητα το γνωρίζετε –  γιατί όμως;  Από ταξικής επόψεως μιλώντας, είναι πιο συχνή στο Προλεταριάτο παρά στον Κύριο –  γιατί όμως;    

    Αποκλείω, με την πιο σαφή και τρανή κατηγορηματικότητα, το ενδεχόμενο  ο Πέρκιν ο Γλετζές, ο ερωτιάρης, χορευταράς και παιχνιδιάρης ήρωας της Ιστορίας του Μάγειρα, που Τσόσερ, να ήταν δυσκοίλιος.  Δεν ήταν, με καμιά Παναγία!

 

Continue reading

τα Μαθηματικά, η Κυριαρχία και οι λατρείες της σταθερότητας και της αμεταβλησίας

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει· όσο περνάνε τα χρόνια τα αναπάντητα ερωτήματα αντί να λιγοστεύουν αυτά γίνονται πιο πολλά – στα ήδη υπάρχοντα, ηλικίας ετών και δεκαετιών, νέα αναφύονται. Θα πεθάνω αγκαλιά με πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων; Μια απάντηση στο ερώτημα με ποια σειρά εμφανίστηκαν οι αριθμητικές πράξεις δεν μπόρεσα να βρω· πάντα και παντού έκαναν οι άνθρωποι τις γνωστές τέσσερις αριθμητικές πράξεις; Υπήρξαν κοινωνίες που δεν τις γνώριζαν; Κάθε μία από αυτές είναι το αποτέλεσμα πνευματικής δραστηριότητας ή είναι αποτέλεσμα κοινωνικών πρακτικών, και ποιων; Μου επιτρέπεται να εικάσω ότι η πρόσθεση, και το άθροισμα,  έχει κάποια σχέση με τη συσσώρευση πλούτου ή μήπως είναι μία από τις εμμονές μου; Η αφαίρεση με την αρπαγή και τη μείωση; Ο πολλαπλασιασμός; Η διαίρεση έχει σχέση με το εξισωτικό μοίρασμα του κοινωνικού πλούτου ή με την διανομή της λείας; Πώς προέκυψαν  όλες αυτές οι αριθμητικές πράξεις, πότε, πού, από ποιους; Είναι τα Μαθηματικά μια αθώα και άδολη αφηρημένη πνευματική δραστηριότητα ή μήπως παραπέμπουν σε κοινωνικές πρακτικές; Μας επιτρέπεται να τραβήξουμε μια έντονη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα Μαθηματικά των προκυριαρχικών κοινωνιών, αν υπάρχουν αυτά, και στα  Μαθηματικά της Κυριαρχίας; Γιατί η Κυριαρχία δείχνει ένα τόσο εξαιρετικά μεγάλο ζήλο και ενδιαφέρον για τα Μαθηματικά; 

 

Continue reading