Η προσφάτως ανακαλυφθείσα και αναγνωρισμένη αριστερή μελαγχολία (Λεβί, Τραβέρσο και άλλοι) δεν με αγγίζει – πένθησα την ήττα και τις αποτυχίες την δεκαπενταετία 1978-1993. Έκτοτε διατελώ εν αριστερή ευθυμία. Να γιατί:
Ο αντίπαλος ζει με τον τρόμο της επανάστασης – το μέγεθος των θυμάτων μιας κατεσταλμένης εξέγερσης δείχνει το μέγεθος του τρόμου Του – 35.000 τουφέκισε στο Παρίσι το 1870-71! Άλλους 10.000 εξόρισε στις αποικίες – συνολικά το 1/10 του παρισινού πληθυσμού. Περνάει τη ζωή του μέσα στον φόβο – να μην χαίρομαι; Χαίρομαι!
Ο αντίπαλος ζει μέσα στο άγχος: γνωρίζει ότι εξαρτάται από εμάς, ότι δεν μπορεί αν ζήσει χωρίς εμάς! Να μην χαίρομαι; Χαίρομαι!
κοινωνικός πόλεμος
There are 159 posts filed in κοινωνικός πόλεμος (this is page 3 of 16).
πλεονάζουσα ανθρωπότητα: εγκατάλειψη, εξόντωση ή παγκόσμιο εγγυημένο ελάχιστο εισόδημα, τοπικά καθορισμένο;
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΝΩ μέχρι προ ολίγων μόλις δεκαετιών ο Κύριος, όποιος κι αν ήταν αυτός, δουλοκτήτης, φεουδάρχης ή καπιταλιστής, χρειαζόταν πολλούς υποτελείς για να παράγει πλούτο και να διεξαγάγει πολέμους, τώρα και στο μέλλον δεν θα τους χρειάζεται, δεν θα τους χρειάζεται όλους, λίγους. Είναι μία από τις πολλές μεγατάσεις της εποχής μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά γιατί δεν θα τους χρειάζεται: ο παγκόσμιος πλούτος παράγεται από ολοένα και λιγότερα χέρια και μυαλά, ολοένα και πιο γρήγορα και στο μέλλον η διαδικασία αυτή θα ενταθεί σε έκταση και σε ένταση. Ένα από τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του 21ου αιώνα θα είναι η διαρκής αύξηση του αριθμού των άχρηστων και περιττών, πλεοναζόντων πληθυσμών – αυτοί είναι χαρακτηρισμοί του Κυρίου και των συμβούλων του.
Ο Κύριος αναγνωρίζει ότι υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, δικό του πρόβλημα, το οποίο και θα επιδεινωθεί. Το πρόβλημα είναι η ίδια η ύπαρξη των πλεοναζόντων πληθυσμών: πώς θα το αντιμετωπίσει, ποιες λύσεις θα προκρίνει; Να εγκαταλείψει τους πλεονάζοντες πληθυσμούς στη τύχη τους, να τους εξοντώσει ή να τους παράσχει ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα; Continue reading
για προσέξτε, θα ανοίξετε κι άλλους λογαριασμούς με την κοινωνία, εάν πεθάνει ο Βασίλης Δημάκης
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΝΑ από τα πολλά που δεν μπορεί να χωνέψει ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας είναι να δεις τα λάθη σου, να τα διορθώσεις, να αλλάξεις ζωή, να αλλάξεις τρόπο σκέψης. Σε θέλει πάντα αποτυχημένο, ρεμάλι, εγκληματία. Πιστεύει ότι ο άνθρωπος που έκανε κάποιο λάθος δεν μπορεί να αλλάξει. Είναι καταδικασμένος στην αποτυχία και στο περιθώριο. Το έχω ζήσει εγώ ο ίδιος αυτό το δράμα. Ενοχλούνται όταν σε βλέπουν να κάνεις κάποια δουλειά, να κάνεις οικογένεια, να δέχεσαι κάποιους κανόνες της κοινωνικής ζωής. Έχουν ανάγκη από την ύπαρξη κάποιων θυμάτων, πάνω στα οποία στρέφουν την επιθετικότητά τους.
ο κνίτης πρωθυπουργός, η ΚΝΕ και η ορθόδοξη Εκκλησία
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΘΑ υποστηρίξω σήμερα ότι δεν θα εκπλαγώ, δεν θα παραξενευτώ, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχτεί πρώτο κόμμα στις προσεχείς εκλογές, όποτε κι αν γίνουν – ή με πολύ μικρή διαφορά από το πρώτο. Προς αυτό το συμπέρασμα με οδήγησε η επιχειρούμενη πόλωση περί της ονομασίας (κατ΄εμέ ένα όνομα είναι το πρέπον, σκέτη Μακεδονία χωρίς τον οποιονδήποτε προσδιορισμό, έχω ένα επιχείρημα γαμάτο και θα το παραθέσω αύριο) και απόπειρα εικονικής, συμβολικής ή όποιας άλλης τιμωρίας ή διαπόμπευσης των πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας και του Πασόκ που ‘έφαγαν τα λεφτά’, των υπευθύνων της χρεοκοπίας του Κράτους μας. Πρόκειται για ένα σύνθετο σχεδιασμό, μικρής χρονικής εμβέλειας, τον οποίο μόνο ένας κνίτης θα μπορούσε να κάνει, ασφαλώς ένας κνίτης απατεώνας μέγας, μικροαστός πανούργος, πολύτροπος πολιτικός Οδυσσεύς, αδίστακτος καιροσκόπος.
για την διαρκή προληπτική αντεπανάσταση
1. Μέχρι τώρα διακρίναμε δύο φάσεις της αντεπανάστασης: την κατασταλτική, την ταυτόχρονη με την επανάσταση, και την εκκαθαριστική, την υστερόχρονη. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των φάσεων ήταν, είναι και θα είναι, η βία, η βάναυση, φρικαλέα, αδίστακτη βία, η καταστροφή και η επιλεκτική ή συλλογική εξόντωση. Θα πρέπει να προσθέσουμε τώρα και την πιο αποτελεσματική, την προτερόχρονη, την προληπτική αντεπανάσταση. Ενώ οι δύο πρώτες είναι ευκαιριακές και μικρής χρονικής διάρκειας, η προληπτική αντεπανάσταση είναι διαρκής, είναι αυτή η ίδια η Κυριαρχία, καπιταλιστική σήμερα. Ο (καπιταλιστής) Κύριος θεωρεί ότι βρισκόμαστε σε διαρκή προεπαναστατική φάση: τόσο μεγάλος και αποτρόπαιος είναι ο τρόμος του.
2. Ένας πολύ σημαντικός τρόπος αποτροπής της αναμενόμενης ανά πάσα στιγμή επανάστασης, μια πολύ σημαντική μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης είναι η προληπτική υιοθέτηση και εφαρμογή πρακτικών και αιτημάτων και κατευθύνσεων της επανάστασης, είναι οι παραχωρήσεις που ξεφουσκώνουν το κύμα της επανάστασης. Πολύ συχνά αυτά διατυπώνονται ρητά από την επανάσταση αλλά τώρα πια ο Κύριος μας προλαβαίνει: τα εφαρμόζει, όχι όλα, μερικά, πριν ακόμα αυτά εκφραστούν, διατυπωθούν, συνειδητοποιηθούν. Τα εφαρμόζει βέβαια με γνώμονα το δικό του συμφέρον, με γνώμονα την διαιώνιση και ενίσχυση της Κυριαρχίας. Μείωση του χρόνου εργασίας; Τετράωρη απασχόληση!
3. Ένας άλλος τρόπος αποτροπής του εμφυλίου πολέμου, της επανάστασης, μία άλλη μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης είναι η παρότρυνση, η προτροπή του Υποτελούς από τον Κύριο να τον μιμηθεί, να γίνει πλούσιος, ισχυρός και διάσημος, όπως είναι αυτός. Πλούσιος, γρήγορα και εύκολα; Τζόκερ! Τα προπατζίδικα είναι τα πιο εμφανή κέντρα της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Ισχυρός; Αυτοκίνητο! Διάσημος; Ένα δεκάλεπτο στην τηλεόραση (τηλεπαιχνίδια, ριάλιτις) το δικαιούσαι!
4. Σε πολιτικό επίπεδο, οι παραχωρήσεις του Κυρίου είχαν ως αποτέλεσμα την επινόηση της δουλοκτητικής δημοκρατίας της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και της καπιταλιστικής δημοκρατίας της εποχής μας. Έτσι, η δημοκρατία, αρχαία και σύγχρονη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης σε πολιτικό επίπεδο.
5. Αν συνεχίσουμε να κάνουμε παραχωρήσεις, είπαν κάποιοι σύμβουλοι του Κυρίου μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και συμφώνησαν κάποιοι Κύριοι, όχι όλοι, θα φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο οι Υποτελείς μας να τρώνε και να πίνουνε και να γλεντάν χωρίς να δουλεύουν ή δουλεύοντας ελάχιστα. Η Κυριαρχία μας θα κινδυνέψει. Πρέπει όχι μόνο να σταματήσουμε αλλά και να πάρουμε πίσω πολλά από αυτά που δώσαμε. Είναι ο γνωστός μας φιλελευθερισμός, η σύγχρονη μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Πήραν πίσω πολλά αλλά αντιλήφθηκαν ότι αυτό έχει κάποιο όριο, εάν τα πάρουν όλα, η επανάσταση είναι αναπόφευκτη. Στο άμεσο προσεχές μέλλον θα πρέπει να κάνουν κι άλλες παραχωρήσεις. Ειδάλλως θα πρέπει να έρθει στο προσκήνιο ή άλλη, αφανής, κρυφή στρατηγική: η εξόντωση των άχρηστων και περιττών πληθυσμών.
6. Όσοι και όσες από την (ιστορική) Αριστερά, συμπεριλαμβάνω και τους αναρχικούς, αντιεξουσιαστές, αυτόνομους, κ.α., (οι αναρχικοί είναι η πιο γνήσια Αριστερά, όλοι οι άλλοι, μέχρι και οι σοσιαλδημοκράτες, είναι φράξιες των αναρχικών, αφού η Αριστερά ξεκίνησε πριν δύο αιώνες κυρίως ως αναρχική – διαμαρτυρία, αιτήματα, ταραχές, διαδηλώσεις – έφοδοι, ένοπλη βία), όσοι και όσες λοιπόν από την Αριστερά ελπίζουν και περιμένουν ταραχές, εξεγέρσεις, επαναστάσεις, που δεν συμβαίνουν, θα πρέπει να λάβουν υπ΄ όψει τους ότι η καπιταλιστική) Κυριαρχία είναι ένα καθεστώς διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Ο εφιάλτης και ο τρόμος του (καπιταλιστή) Κυρίου, του κάθε ιστορικού Κυρίου, είναι το ξέσπασμα εμφυλίου πολέμου, επανάστασης, οπότε το πρώτο και κομβικό μέλημά του είναι η αποτροπή αυτού του εμφυλίου – αυτή είναι η διαρκής προληπτική αντεπανάσταση. Πολλοί είναι οι τρόποι αλλά ο πιο βασικός είναι η επινόηση και ο έλεγχος του μέλλοντος, το μέλλον είναι καπαρωμένο από τον Κύριο για πολλές δεκαετίες. Ο δεύτερος είναι ο διαρκής, καθημερινός εκφοβισμός του Υποτελούς. Ώστε φοβάται ο Κύριος το θεριό και το θεριό τον Κύριο. Έτσι θα βαδίσουμε μέχρι να ακουστεί πολύ δυνατά το τρίξιμο των ρωγμών του καταρρέοντος οικοδομήματος του δυτικού πολιτισμού. Και είτε θα τον καταστρέψουμε και θα επιβιώσουμε και θα ζήσουμε είτε θα καταστραφούν και θα εξοντωθούν φύση και κοινωνίες.
ας αρχίσουμε την εφαρμογή του τετράωρου με τους σκουπιδιάρηδες
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΑ επόμενα δύο-τρία χρόνια τελειώνει η δεκαετής οργανωμένη καπιταλιστική επίθεση που άρχισε το 2010. Θα ζήσουμε την τελική φάση αυτής της επίθεσης, πριν αρχίσει η επόμενη, γιατί οι επιθέσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Η τελική φάση θα είναι έντονη και συγκρουσιακή, θα ανοίξει μια περίοδο κοινωνικής και πολιτικής ρευστότητας και αναταραχής. Θα είναι μια συγκεκριμένη επίθεση που θα αποσκοπεί κυρίως στη μείωση της φορολογίας του Κεφαλαίου μέσω της μείωσης των κρατικών δαπανών, η οποία περιλαμβάνει μείωση μισθού των υπαλλήλων, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις κοινωφελών υπηρεσιών.
πότε και πώς έφτασα στη θεωρία του ζωντανού (εμμενούς) κομμουνισμού
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η θεωρία του ζωντανού (εμμενούς) κομμουνισμού διαμορφώθηκε στην Αθήνα την τριετία 1988-1991, όταν κατέρρεε ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Ήταν το αποτέλεσμα μιας δεκάχρονης διαδικασίας, κατά την οποία έθεσα στον εαυτό μου πολλά ερωτήματα στα οποία δεν μπορούσα να απαντήσω. Ο μόνος τρόπος να απαντηθούν ήταν η θεωρία του ζωντανού κομμουνισμού, τον οποίο μέχρι πριν δυο τρία χρόνια αποκαλούσα εμμενή, δηλαδή αυτόν που υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει. Κάποιος φίλος (ο Παντελής) μού επισήμανε ότι ο όρος ζωντανός είναι και πιο κατανοητός και πιο εύστοχος και τον υιοθέτησα. Κατόπιν, ένας άλλος φίλος πρότεινε και το ‘γλεντζέδικος’, που κι αυτόν τον υιοθέτησα και τον χρησιμο-ποιώ.
ανατομία της καπιταλιστικής επίθεσης (2010-2020)
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΑΝ ισχύει ότι το ιδιάζον, το κομβικό, το εντονότερο χαρακτηριστικό του δυτικού πολιτισμού, καπιταλιστικού σήμερα, είναι η εμμονή στην αύξηση της διαθέσιμης ισχύος, και διαθέσιμου πλούτου, τότε αυτό το χαρακτηριστικό θα πρέπει να το εντοπίζουμε παντού. Νομίζω ότι το εντοπίζουμε. Έτσι, μια μεγάλη εξαγωγική βιομηχανία (δεν μπορεί να είναι μεγάλη, εάν δεν είναι εξαγωγική), όταν αυξάνει τα κέρδη της θα είναι ικανοποιημένη, ενώ όταν τα κέρδη της μειώνονται, άρα και η ισχύς της, θα πρέπει να δυσφορεί και να σκέφτεται πώς να ανακάμψει, πώς δηλαδή από τη μείωση των κερδών και της ισχύος θα καταφέρει να περάσει στην αύξηση. Αυτό βεβαίως ισχύει και για μια βιοτεχνία με λίγους εργάτες και για άλλους πολλούς. Ισχύει και για ένα συνοικιακό μανάβικο. Θα θυμάστε τι έγινε στο 1999-2000 με το Χρηματιστήριο. Ήξερα έναν νεαρό Αλβανό οικοδόμο που έχασε 2 εκ.δραχμές γιατί ήθελε να τα κάνει 5. Και δεν ήταν ο μόνος εργάτης.
ΣΥΝΗΘΩΣ την απόπειρα αύξησης των κερδών και της ισχύος την αναλαμβάνει ατομικά ο καπιταλιστής, μια συγκεκριμένη καπιταλιστική επιχείρηση θέλω να πω. Όταν όμως πολλοί ή οι περισσότεροι ή και όλοι οι καπιταλιστές βλέπουν τα κέρδη τους και την ισχύ τους να μειώνονται, τότε επιχειρούν όλοι μαζί να περάσουν από τη μείωση στην αύξηση. Πώς το κάνουν; Ποιος αναλαμβάνει αυτή την επιχείρηση; Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Είναι βέβαιο ότι αυτή την επιχείρηση την αναλαμβάνει το Κράτος. Και τι είδους επιχείρηση είναι αυτή; Μπορεί να είναι πόλεμος αλλά συνήθως δεν είναι. Είναι μια ειρηνική, μια οργανωμένη και συντονισμένη επίθεση κατά των Υποτελών, παραγωγών και μη με πάρα πολλά θύματα. Είναι μια καπιταλιστική επίθεση, μια επίθεση που σκοπό έχει να αυξήσει τα κέρδη όλων ταυτοχρόνως των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Πώς το κάνει; Πόσο διαρκεί αυτή η επίθεση; Ποιους κινδύνους μπορεί να αντιμετωπίσει και πως τους ξεπερνά;
σύγκρουση, ταύτιση, απομάκρυνση: οι τρεις σχέσεις του αδύναμου Υποτελούς έναντι του ισχυρού Κυρίου
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΧΩ διαβάσει ότι οι νεοέλληνες άρχισαν να πίνουν βουίσκι στην δεκαετία του ΄50 και του ΄60, όταν έβλεπαν στα επίκαιρα (οι σημερινές τηλεοπτικές ειδήσεις), που προβάλλονταν πριν τις κινηματογραφικές ταινίες, τον Ωνάση να πίνει αυτό το ποτό. Το έπιναν και οι πλούσιοι στις ελληνικές ταινίες. Τη δεκαετία του ΄80, έπινε και ο Ανδρέας, δεν υπήρχε ούτε ένα ελληνικό σπίτι που να μην έχει ένα μπουκάλι, τουλάχιστον, να κεράσει τον επισκέπτη. Εάν πήγαινες δώρο, ένα μπουκάλι ουίσκι ήταν το καλύτερο δώρο. Μία από τις υψηλότερες καταναλώσεις παγκοσμίως, παρακαλώ!
ΤΙ ήταν αυτό που παρακινούσε τον εργάτη και τον υπάλληλο να πιει το ποτό των πλουσίων; Η διαφήμιση; Όχι, δεν ξεκίνησε με τη διαφήμιση, η διαφήμιση ήρθε μετά. Ήταν η ταύτιση με τον ισχυρό Κύριο μέσω της μίμησης. Και τι είναι αυτό που παρακινεί τον Υποτελή να μιμηθεί και να ταυτιστεί με τον ισχυρό και πλούσιο και διάσημο Κύριο (καπιταλιστή); Η αδυναμία, φίλες και φίλοι, η αδυναμία.
το πρωινό των στελεχών, των βουλευτών και των ψηφοφόρων του κόμματος ‘Εναλλακτική για τη Γερμανία’ (Alternative fűr Deutschland)
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΔΕΝ γνωρίζω εάν αυτό που περιέγραψε ο Nair Kusum το 1961 στο βιβλίο του Blossoms in the Dust (Oxford, σελ. 83) συμβαίνει και σήμερα στην Ινδία. Το 20% του πληθυσμού, αγροτικό προλεταριάτο, μαζεύει τους αχώνευτους σπόρους δημητριακών που βρίσκει στα περιττώματα των αγελάδων, τα καθαρίζει και τα τρώει. Μεταχειρίζομαι ενεστώτα διότι εικάζω βάσιμα ότι συμβαίνει και σήμερα. Και το εικάζω διότι η πρακτική αυτή δεν θεωρούνταν αηδιαστική και νομίζω πώς και σήμερα δεν θεωρείται.