φίλες κε φίλοι, καλημέρα σας
το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον Lucifugo
με την υπενθύμιση ότι η λέξη Lucifugo προέρχεται από το επίθετο της λατινικής lucifugus, a, um: lux, luc-is είναι το φως (πρβλ. λυκαυγές, λυκόφως) ενώ fuga είναι η φυγή: lucifugus είναι αυτός που αποφεύγει το φως. Έχουμε δείξει ήδη ότι το φως (και η λάμψη) είναι μετωνυμία της Κυριαρχίας. Ο Ζεύς είναι η λάμψη, ο Θεός είναι φως! Η Χρυσή Αυγή φέρνει το φως, είναι Lucifer, Εωσφόρος!
1. Οι εποχές της μετἀβασης
Εάν είχα το χρόνο, τη διάθεση και τις γνώσεις θα έγραφα τρία βιβλία για τις εποχές της μετάβασης από τον έναν τρόπο παραγωγής σε έναν άλλον: θα έγραφα για τη μετάβαση από τον ποιμενικό στον δουλοκτητικό κατά την αρχαϊκή εποχή στην αρχαία Ελλάδα, από τον δουλοκτητικό στον φεουδαρχικό (4ος-7ος αιώνας) και από τον φεουδαρχικό στον καπιταλιστικό (15ος-18ος). Μιας όμως και δεν έχω ούτε χρόνο, ούτε διάθεση ούτε γνώσεις ας τα γράψουν άλλοι και άλλες. Αυτά που γράφω για την Ιλιάδα κι αυτά που θα γράψω για τη λυρική ποίηση, τον Παρμενίδη, την καταγωγή του αθλητισμού, τη γένεση της πόλεως και της δημοκρατίας, τις πρώτες μέρες της αγοράς, του εμπορεύματος και του χρήματος αφορούν τη μετάβαση από τον ποιμενικό στον δουλοκτητικό τρόπο παραγωγής. Για τις άλλες περιόδους τα διαβάσματά μου είναι ανεπαρκέστατα -τώρα διαβάζω κάποια κείμενα της ύστερης Αρχαιότητας, της εποχής της μετάβασης από τον δουλοκτητικό στον φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής (Αυγουστίνος, Βοήθιος, Γρηγόριος της Τουρ, Αμμιανός Μαρκελίνος ), ενώ η καλύτερη συνθετική εργασία που με βοήθησε να κατανοήσω πολλά πράγματα είναι το βιβλίο του μαρξιστή Πέρι Άντερσον ‘Από την αρχαιότητα στον φεουδαρχισμό’, που εκδόθηκε το 1974 και μεταφράστηκε στα ελληνικά (Ελένη Αστερίου) το 1981, από τις εκδόσεις Οδυσσέας. Όσο για τη μετάβαση από τον φεουδαρχισμό στον καπιταλισμό, το Κεφάλαιο του Μαρξ μας λέει πολλά, αλλά ο Φουκό, μεταξύ πολλών άλλων, μας λέει ότι αυτά τα πολλά είναι πολύ λίγα. Το έξοχο βιβλίο της Σίλβια Φεντερίτσι, ‘ο Κάλιμπαν και η μάγισσα’ (μετ. Ι. Γραμμένου, Λ. Γυιόκα, Π. Μπίκας, Λ. Χασιώτης), από τις ‘εκδόσεις των ξένων’, επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο την παραπάνω διαπίστωση.