ναι, φίλες και φίλοι, οι αγορές πίνουν μπίρες – μια αγορά,  που γνώρισα εγώ τουλάχιστον,  έπινε μπίρες από το πρωί μέχρι το βράδυ – ήταν Γερμανός.

καλή σας μέρα, φίλες και φίλοι

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πολλοί χαρακτηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης αποτυχημένη. Εγώ δεν βλέπω καμιά αποτυχία! Η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, προχωράει από επιτυχία σε επιτυχία: εξασφάλισε την φοροασυλία των καπιταλιστών, αύξησε την ανεργία, μείωσε μισθούς, κλείνει τους μικρούς (βιομηχάνους, βιοτέχνες και μαγαζιά)  και τώρα ετοιμάζεται για το πιο μεγάλο βήμα: να απολύσει κρατικούς και δημόσιους υπαλλήλους, να καταργήσει τη μονιμότητα, να μειώσει τους μισθούς των κρατικών υπαλλήλων, να ιδιωτικοποιήσει όλες τις ΔΕΚΟ.

Ποιος θα μπορέσει να την σταματήσει και πως; Οι μικροί βιομήχανοι και οι αυταπασχολούμενοι; Αποκλείεται, δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα.  Νομίζουν ότι οι παλιές ένδοξες μέρες θα επιστρέψουν. Αμ δε! Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κλείσουν το μαγαζάκι τους και ή θα βγούν στην ανεργία ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνουν εργάτες και υπάλληλοι. Πολιτικά, ή θα ξεσπάσουν εναντίον αθώων (ακροδεξιά, φασισμός) ή θα  πάνε με το μέρος των υποτελών Παραγωγών.

Οι άνεργοι; Οι συνταξιούχοι; Οι αγανακτισμένοι; Μπορούν αυτοί να σταματήσουν την κυβέρνηση; Όχι, κατά κανένα τρόπο!  Δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα.

Οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν την κυβέρνηση είναι οι υποτελείς Παραγωγοί. Σήμερα, λόγω της ανεργίας,  είναι φοβισμένοι. Αυτοί οι οποίοι μπορούν να την σταματήσουν είναι οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ.

Εάν κοιτάξουν μόνο την πάρτη τους, θα ηττηθούν και αυτοί και όλοι οι άλλοι. Εάν δεν κοιτάξουν την πάρτη τους αλλά λάβουν υπόψη τους και τους άλλους,  θα συμπαρασύρουν όλους τους εργαζόμενους του κρατικού/δημόσιου και ιδωτικού τομέα.

Πως μπορεί να γίνει αυτό; Να προτείνουν μια λύση που να ικανοποιεί και αυταπασχολούμενους και ανέργους και εργαζόμενους:

να προτείνουν μείωση του χρόνου εργασίας και εξασφαλισμένο εισόδημα για όλους και όλες. Για να εργαζόμαστε όλοι και όλες, για να πάψουμε πια να ζούμε μέσα στο άγχος, τη στέρηση  και την ανασφάλεια.

Εάν ξεκινήσουν μια απεργία διαρκείας, μέσα σε λίγες μέρες θα σταματήσουν τα πάντα!

Τι θα κάνουμε τις μέρες της απεργίας; Ας κάνει ο καθένας και η καθεμιά ό, τι θέλει. Ας ξεκουραστεί, ας γαμήσει, ας παίξει με τα παιδιά, ας περπατήσει, ας διαβάσει, ας ζωγραφίσει, ας σκάψει στο κήπο, ας παίξει μουσική με άλλους κι ας ξεφαντώσει.

Μόνο ένα να μην κάνουμε: να μην συγκεντρώθούμε, να μην διαδηλώσουμε, να αχρηστεύσουμε με αυτόν τον τρόπο τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του Κράτους.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Κάθε εμπόρευμα έχει μια ημερομηνία γέννησης – πολλά έχουν και ημερομηνία θανάτου. Το εμπόρευμα-κινητό τηλέφωνο γεννήθηκε το 1995, ας πούμε. Ο ηλεκτρικός λαμπτήρας το 1932. Η διαπίστωση αυτή μας παρακινεί να θέσουμε το εξής ερώτημα: ποιο είναι το πρώτο καπιταλιστικό εμπόρευμα; Δεν θα δυσκολευτούμε να απαντήσουμε: η εργασιακή δύναμη. Κάποιος την πουλάει, κάποιος την αγοράζει . Αυτός που την αγοράζει, την χρησιμοποιεί για να παραγάγει άλλα εμπορεύματα, ας πούμε  κάρβουνο, νήμα, ύφασμα, κανόνια, ρολόγια. Χωρίς αυτό το πρώτο, λογικά και χρονικά, εμπόρευμα δεν μπορεί να υπάρξει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, οι καπιταλιστικοί κοινωνικοί σχηματισμοί.

Είμαστε βέβαιοι ότι το εμπόρευμα (άρα και το χρήμα) υπήρχαν πολύ πριν τον καπιταλισμό. Το ερώτημα λοιπόν που θέσαμε παραπάνω παίρνει την εξής μορφή: ποιο ήταν το πρώτο εμπόρευμα του δυτικού πολιτισμού; Και σε αυτήν την ερώτηση δεν θα δυσκολευτούμε να απαντήσουμε: ο δούλος. Όχι η εργασιακή δύναμη ενός ανθρώπου, αλλά όλη του η ύπαρξη. Ενώ ο εργάτης πουλάει ο ίδιος την ικανότητα να εργαστεί, από ανάγκη βέβαια, η χρεία τον αναγκάζει να το κάνει (χρέος σημαίνει χρεία), μια ανάγκη που δεν προέκυψε από τον ουρανό αλλά ήταν το αποτέλεσμα της συνειδητής δράσης  εμπόρων που επεδίωξαν να αναλάβουν την οργάνωση της παραγωγής με δικούς τους όρους, με κριτήριο δηλαδή την αύξηση της ισχύος τους, ο δούλος δεν πουλάει ο ίδιος το σώμα του – αν και υπήρξε και αυτή η πρακτική και θα  δούμε για ποιους λόγους. Για να γίνει ο δούλος εμπόρευμα πρέπει πρώτα να απαχθεί, να αιχμαλωτιστεί.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Σήμερα θα καταπιαστούμε με ένα παράδοξο. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια απάντηση στο ερώτημα τι είναι ένα λαχείο, ένα δελτίο ΠΡΟΠΟ, ένα δελτίο ‘Πάμε Στοίχημα’ ή Τζόκερ. Δίνω πέντε ευρά και αγοράζω ένα λαχείο. Πολύ ωραία. Όλα δείχνουν ότι το λαχείο είναι ένα εμπόρευμα, όπως π.χ. ένα μπουκάλι γάλα. Δίνω ένα ευρό, το αγοράζω και το χρησιμοποιώ. Εμπόρευμα είναι κάτι που ανταλλάσσεται με χρήμα για να χρησιμοποιηθεί. Όταν ένα προϊόν μπορεί να ανταλλαχθεί με χρήμα, λέμε ότι έχει ανταλλακτική αξία. Έχει όμως και μια αξία χρήσης: θα το πιούμε ή θα το βάλλουμε σε γλυκά, θα το κάνουμε γιαούρτι, κλπ. Το γάλα ως εμπόρευμα στο ράφι του σούπερ μάρκερ έχει και ανταλλακτική αξία και αξία χρήσης. Συμπληρώνω ένα δελτίο Τζόκερ και δίνω πέντε ευρά, το αγοράζω.  Ποια είναι η αξία χρήσης του;

Η αξία χρήσης ενός εμπορεύματος δεν είναι πάντα υλική. Το βιβλίο είναι ένα εμπόρευμα και έχει αξία χρήσης αλλά δεν είναι υλική, είναι πνευματική, διανοητική.  Οι γνώσεις και η εμπειρία ενός ψυχαναλυτή είναι εμπόρευμα, έχουν αξία χρήσης. Η αξία χρήσης του Τζόκερ ποια είναι; Είναι υλική, πνευματική, συναισθηματική, ψυχική;

Ποια ανάγκη ικανοποιώ με την αγορά ενός λαχείου; Την ανάγκη να  είμαι πλούσιος και να μην εργάζομαι; Την ανάγκη να έχω περισσότερα χρήματα γιατί δεν μου φτάνει ο μισθός μου; Είναι ανάγκη ή επιθυμία και ελπίδα; Ό,τι και να είναι, συμβαίνει το εξής παράδοξο: ενώ με το γάλα, το βιβλίο και τις γνώσεις του ψυχαναλυτή  η ανάγκη μου ικανοποιείται, με το λαχείο δεν ικανοποιείται. Άρα, δεν είναι εμπόρευμα! Είναι εμπόρευμα μόνο εάν κερδίσω; ΟΧΙ! Ούτε τότε είναι εμπόρευμα. Τότε τι είναι;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλησπέρα σας.

Εννιά και μισή, τα παιδιά αποσύρθηκαν για ύπνο, θα μπορέσω να γράψω κάνα δυο ωρίτσες. Θα υποστηρίξω ότι ο Κύριος και τα τσιράκια του, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, θα επιχειρήσουν να επιβάλουν δίδακτρα στα πανεπιστήμια κατά την τριετία 2014-2016, εάν βέβαια μέχρι τότε δεν αλλάξουν δραστικά τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα, εάν δηλαδή  ο συσχετισμός ισχύος μεταξύ του Κυρίου και των υποτελών Παραγωγών του κοινωνικού πλούτου παραμείνει ως έχει, δηλαδή υπέρ των πρώτων. Και θα το κάνουμε έχοντας υπόψη μας ότι η Κυριαρχία είναι ένα σύνολο δομών τόσο συνεκτικό που η αταξία σε κάποιο τμήμα της απειλεί την τάξη στο σύνολό της. Θα πρέπει ακόμα να λάβουμε υπόψη μας ότι η (καπιταλιστική) εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο,  είναι ένα από αυτά τα τμήματα που βρίσκονται οριακά κοντά στην αταξία, κοντά στην κατάρρευση. Είναι ένα ηφαίστειο που θα εκραγεί – θα το επισπεύσει η διαρκής μεγέθυνση του αριθμού των ανέργων. Θα γνωρίζετε ότι κάθε κοινωνικό πρόβλημα που δεν επιλύεται, γεννάει άλλα κοινωνικά προβλήματα τα οποία γεννούν ή επιδεινώνουν άλλα, κοκ. Και κάτι ακόμα, κάτι που διακατέχεται από την ίδια λογική της κλιμάκωσης: κάθε σκέψη που γεννάει άλλες σκέψεις είναι μια γόνιμη σκέψη, άρα επικίνδυνη για την Κυριαρχία.

Θα θέσουμε πρώτα απ’ όλα το εξής θεμελιώδες ερώτημα: θα ήθελε ο Κύριος να πληρώνουν δίδακτρα οι φοιτητές στα πανεπιστήμια; Είμαστε βέβαιοι για την απάντηση που θα δώσουμε; Εάν είμαστε βέβαιοι, τότε η απάντηση αυτή θα είναι μια γόνιμη σκέψη που θα γεννήσει άλλες. Έχω την εντύπωση ότι ο Κύριος θα ήθελε πολύ να πληρώνουν δίδακτρα οι φοιτητές. Θα αυξηθούν τα κέρδη του. Και όχι μόνο οι φοιτητές. Θα ήθελε να πληρώνουν δίδακτρα μέχρι και τα παιδιά στο νηπιαγωγείο. Το δωρεάν, δηλαδή οι επενδύσεις του συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών, είναι ένα βδέλυγμα, ένα μίασμα για τον Κύριο: πρόκειται για τον κομμουνισμό του παρόντος.

Continue reading →

Εάν η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που δίνει σε όλους και όλες ίσες ευκαιρίες να γίνουν πλούσιοι, ισχυροί και διάσημοι, είναι βέβαιο ότι οι πολίτες τις επιδιώξεις αυτές δεν μπορούν να τις πραγματοποιήσουν με το να γίνουν βουλευτές, εκτός εάν είναι γιατροί ή δικηγόροι. Εάν ο μόνος τρόπος που όλοι και όλες μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να εκπληρωθούν αυτές οι επιθυμίες είναι ο κρατικός τζόγος, τότε ο ναός της δημοκρατίας δεν μπορεί να είναι η Βουλή, που σημαίνει “βούληση, θέληση” (τίνος;), αλλά τα διάσπαρτα ανά την επικράτεια αναρίθμητα πρακτορεία του ΟΠΑΠ. Δεν νοείται δημοκρατία χωρίς κρατικό ή ιδιωτικό, μαζικής εμβέλειας, τζόγο. Εάν το Τζόκερ μοιράζει τόσα πολλά που δεν θα ξέρουμε τι θα έχουμε, εάν η αρχική σημασία της λέξης δήμος ήταν “το σύνολο των πολεμιστών που μοιράζουν μεταξύ τους τη γη που καταλαμβάνουν”, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε μια βαθιά, αθέατη σχέση, μη αντιληπτή δια γυμνού βαθμού, ανάμεσα στη δημοκρατία και στα από το κράτος οργανωμένα τυχερά παιχνίδια. Εάν στην αρχαία δημοκρατία είχαμε κλήρωση των αρχόντων, εάν οι κληρουχίες ήταν η κατακτημένη και μοιρασμένη από τους Αθηναίους πολίτες ξένη γη, εάν στα κρατικά τυχερά παιχνίδια η ανάδειξη των νικητών, που θα πάρουν ένα τεράστιο ποσό, γίνεται με την κλήρωση, η σχέση ανάμεσα στη δημοκρατία και τον κρατικό τζόγο επιβεβαιώνεται.

Δυστυχώς, οι παίκτες των κρατικών τυχερών παιχνιδιών, δεν γίνονται πλούσιοι, ισχυροί και διάσημοι. Εάν καμιά πενηνταριά το χρόνο τα καταφέρνουν και εάν οι παίκτες είναι, ας πούμε, τρία εκατομμύρια, θα χρειαστούμε 60.000 χρόνια για να γίνουμε όλοι ισχυροί, πλούσιοι και διάσημοι, για να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της η δημοκρατία. Μέχρι τότε, οι παίκτες, φτωχοί και άνεργοι οι περισσότεροι, θα χάνουν καθημερινά και επί χρόνια τα λεφτά τους – και θα αυτοκλέβονται, λόγω των αυταπατών τους, και θα πέφτουν θύματα κλοπής – διότι ο μόνος που κάθε φορά κερδίζει είναι ο οργανωτής του παιχνιδιού, το κράτος και οι μέτοχοι των επιχειρήσεων του τζόγου. Η διαπίστωση αυτή μας παροτρύνει να διατυπώσουμε το ερώτημα: πως να ονομάσουμε αυτόν που επί χρόνια, κάθε μέρα, προσπαθεί να γίνει εύκολα και γρήγορα πλούσιος, ισχυρός και διάσημος και δεν τα καταφέρνει;

Θα τον ονομάσουμε ταλαίπωρο.

Continue reading →