Κύκλοι Διαλέξεων

There are 1.090 posts filed in Κύκλοι Διαλέξεων (this is page 19 of 109).

2016 – 2030: στάση πληρωμών, αποτροπή πλειστηριασμών, επανασύνδεση νερού/ηλεκτρικού ρεύματος

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΩΡΑ πια, μετά την απόσυρση του παράλληλου προγράμματος των μικροαστών απατεώνων και ρουφιάνων ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, συνεργατών και δεξιών χεριών του καπιταλιστή Κυρίου, δεν υπάρχει καμιά μα καμιά απολύτως αμφιβολία ότι τον συντονισμό της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου κατά των Υποτελών εργαζομένων, ενεργών και μη, έχει αναλάβει  η αριστεροδεξιά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι δεν τον ανέλαβε επειδή εκβιάστηκε, αναγκάστηκε να υποχωρήσει, επειδή ηττήθηκε, αλλά ότι εκτελεί συμβόλαιο το οποίο είχε υπογραφεί πολύ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Όσοι και όσες είχαν αυταπάτες ότι θα αναδιανείμει, ως Αριστερά, τον κοινωνικό πλούτο, ή ότι θα αναζωπυρωθούν τα κοινωνικά κινήματα και το επαναστατικό πρόταγμα και ότι θα δούμε ένδοξες επαναστατικές μέρες, τις έχουν πετάξει στα σκουπίδια και πολύ καλά έκαναν.

Η επίθεση των τελευταίων ημερών (προαπαιτούμενα) θα συνεχιστεί και τους επόμενους μήνες, τους πρώτους του 2016, μέχρι το Πάσχα. Θα μειωθούν συντάξεις και μισθοί και επιδόματα, θα αυξηθούν φόροι. Η επίθεση πραγματοποιείται και γίνεται περίπατος διότι δεν υπάρχει αντίπαλος. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή· αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει. Ποιος θα είναι όμως, πώς θα πολεμήσει; Θα απαντήσω σε αυτά τα ερωτήματα αφού διευκρινίσω δυο σημεία.

Continue reading →

η εγρήγορση του Κυρίου και η παραίτηση του Υποτελούς

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σάββατο σήμερα, αργεί να ξημερώσει, ο ουρανός είναι αστερόεις, η ηλιόλουστη  μέρα θα μου επιτρέψει ν΄ ανέβω στο βουνό να φέρω φυλλόχωμα για τον φραουλώνα και να πιω νερό από ρυάκι, κλίνων το γόνυ πάνω στη μητέρα Γη. Μέχρι να ξημερώσει όμως και να ζεστάνει λίγο θα γράψω για την αλήθεια και την πραγματικότητα. 

ΘΑ τολμούσα να μεταφράσω την αρχαιοελληνική λέξη αλήθεια ως εγρήγορση, υπαινισσόμενος ότι αφενός η λέξη πραγματικότητα θα πρέπει να μεταφραστεί ως παραίτηση και αφετέρου να επισημάνω ότι οι παραπάνω αυτές έννοιες, αλήθεια και πραγματικότητα, νοούνται διαφορετικά από τον Κύριο και τον Υποτελή –  διότι διεξάγουν τον κοινωνικό πόλεμο διαφορετικά.

Η απόδοση εγρήγορση δεν ερείδεται μόνο πάνω στην ετυμολογία της λέξης αλήθεια, που είναι μια λέξη του Κυρίου (α, λήθη –  δεν ξεχνάω· τι δεν ξεχνάω;  μα την ήττα ασφαλώς),  αλλά και στην Ιστορία, εννοώ τη Ιστορία των κυριαρχικών, κρατικών και ακρατικών, κοινωνιών του δυτικού πολιτισμού και όλων των άλλων των κινουμένων στις παρυφές του, όλες ποιμενικής προέλευσης. Την πλέον διαβόητη ερώτηση τί είναι αλήθεια έκανε το σφάλμα να την κάνει ο Ρωμαίος διοικητής (τοποτηρητής) της Ιουδαίας Πόντιος Πιλάτος στον Ιησού, στην προσωποποίηση της παραίτησης. Θέλοντας να προλάβω παρεξηγήσεις διευκρινίζω αυτό που θα εκθέσω παρακάτω, ότι δηλαδή η απεργία είναι και παραίτηση, όπως και η επανάσταση είναι και παραίτηση –  η εξέγερση δεν είναι παραίτηση, είναι εγρήγορση, μιλάει τη γλώσσα του Κυρίου και αυτός είναι ο λόγος που πάντα ηττάται. Ως εκ τούτου, μια ιστορική αναδρομή στις έννοιες της εγρήγορσης και της παραίτησης είναι αναγκαίες, την οποία και θα θεωρήσουμε ως σχόλιο πάνω στην προβληματική του τρόπου διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, από τον Κύριο και από τους Υποτελείς.

Continue reading →

ο Δημήτρης Πατέλης κι εγώ ναυαγοί σε ακατοίκητο νησί του Ειρηνικού

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο Δημήτρης Πατέλης, καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, μαρξιστής και νομοτελειακός κομμουνιστής, κι εγώ ναυαγούμε σε ακατοίκητο νησάκι του Ειρηνικού: παραλίες παραδεισένιες, φοίνικες, μάνγκο και μπανάνες, καθαρός αέρας και καθαρό νερό – τί ωραία που θα περνούσαμε!  Σε λίγες μέρες όμως το κορμί μας θα ήθελε κάτι διακαώς αλλά δεν θα μπορούσαμε να το ικανοποιήσουμε. Δεν υπάρχουν γυναίκες. Ούτε κατσίκες, ούτε προβατίνες. Τί θα κάναμε, Δημήτρη;

ΘΑ βλέπαμε πολλά ερωτικά όνειρα, θα γαμούσαμε στον ύπνο μας γνωστές και άγνωστες, νεαρής ηλικίας θηλυκά και γυναίκες – ξέρεις εσύ, καθηγητής Πανεπιστημίου είσαι, πολλές φοιτήτριες γύρω σου. Χάριν του εγκεφάλου μας, Δημήτρη, αυτού του καλού φύλακα άγγελού μας που μας φροντίζει αλλά και που μας τιμωρεί όταν αποποιούμαστε ή απωθούμε την φροντίδα του. Μετά από λίγες μέρες πιθανόν και να χύναμε στον ύπνο μας – ξέρεις από ονείρωξη, δεν μπορεί να μην ξέρεις, ήσουνα κι εσύ κάποτε έφηβος και νέος. Πιθανόν όμως και όχι, μιας και είμαστε μιας κάποιας ηλικίας, συνομήλικοι μάλλον.

ΑΡΓΑ  ή γρήγορα, καλέ μου Δημήτρη, δεν θα αποφεύγαμε τη μαλακία. Κι από αυτό το σημείο αρχίζουν τα μαρξιστικά και κομμουνιστικά δράματα. Το θέμα δεν είναι ότι θα τον παίζαμε, είναι πώς θα τον παίζαμε. Θα τον παίζαμε παρέα, ο ένας απέναντι στον άλλον ή θα τον παίζαμε κρυφά, μη σε δω και μη με δεις; Μα την Παναγία, Δημήτρη, αν και κομμουνιστής, θα ήθελες να τον παίζεις στα κρυφά, όταν εγώ θα κοιμόμουν ή όταν θα απομακρυνόσουν για να πας να χέσεις. Χέσιμο και μαλακία είναι unpaiktable ηδονικός συνδυασμός, καθ΄ όλα μαρξιστικός. Εγώ δεν συμφωνώ, Δημήτρη. Κι εγώ κομμουνιστής είμαι και θα πρότεινα να τον παίζαμε παρέα. Δεν ξέρω αν έφηβος τον έχεις παίξει με άλλους παρέα, εγώ πολλές φορές. Το γεγονός ότι εσύ προτιμάς να τον παίζεις μόνος σου κι εγώ να τον παίζαμε παρέα, με βάζει, ως μαρξιστής που είμαι και εγώ, σε πολλές σκέψεις περί της αντίληψης που έχεις μέσα στο κρανίο σου για τον κομμουνισμό. Θα διαπιστώναμε ένα αβυσσαλέο χάσμα, για το οποίο θα είχαμε πολλά να πούμε, μιας και είσαι τόσο διαβασμένος και τόσο ευφυής.

Continue reading →

ο ξένος είναι ο θεός: γιατί δεν στέλνουμε πλοία να παραλάβουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να μην πνίγονται;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η γιαγιά της γυναίκας μου γεννήθηκε το 1923. Οι γονείς της, όλο το χωριό, εγκατέλειψαν το 1922 τον τόπο τους, ορεινό χωριό έξω από την Τραπεζούντα, και, αντί να διασχίσουν την Τουρκία, από φόβο, προτίμησαν να κάνουν ένα μεγάλο κύκλο, να περπατήσουν τα βόρεια παράλια του Εύξεινου Πόντου, να περάσουν Καύκασο, Κριμαία, Ουκρανία, Μολδαβία, Ρουμανία και Βουλγαρία για να φτάσουν στη Β. Ελλάδα. Το ταξίδι διήρκεσε ένα χρόνο – κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού γεννήθηκε η μακαρίτισσα γιαγιά Αναστασία. Ένας χρόνος είναι τέσσερις εποχές, είναι και χειμώνας και φθινόπωρο, και κρύο και βροχές. Η μάνα της γιαγιάς περπατούσε έγκυος, μέσα στο κρύο και τον καύσωνα, πέρασε ποτάμια σαν τον Βόλγα και τον Δούναβη,  γέννησε και συνέχισε να περπατά με ένα μωρό στην αγκαλιά κι άλλα μικρά παιδιά να κρέμονται από τη φούστα της. Τροφή δεν κουβαλούσαν μαζί τους – τι έτρωγαν, φίλες και φίλοι, πού κοιμόντουσαν, πώς ζεσταίνονταν, που την έβγαζαν όταν έβρεχε κι έκανε κρύο;

ΟΙ δρόμοι των νεολιθικών κοινοτήτων – αυτή είναι η απάντηση. Πιθανόν να μην τους γνωρίζετε. Ας γράψω κάτι. Από την εποχή που εμφανίστηκαν οι πρώτες αγροτικές κοινότητες στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, στην Ανατολία και Μικρά Ασία, στην Ελλάδα και σε όλα τα Βαλκάνια, από το 8.000 π. Χ. και μετά, το ταξίδι γίνονταν από κοινότητα σε κοινότητα. Ήξερες ότι σε όποια κοινότητα και να φτάσεις, θα φας, θα κοιμηθείς, θα ζεσταθείς, θα ξεκουραστείς. Ακόμα κι αν δεν μιλούσες τη γλώσσα – η φιλοξενία δεν χρειάζεται λεκτική επικοινωνία, οι πράξεις μόνο φτάνουν. Ο φιλοξενούμενος ήταν άρχοντας, φυλακισμένος και ποιητής: είχε ό,τι χρειαζόταν, έπρεπε να τηρεί τους κανόνες και όταν έφευγε υμνούσε τη φιλοξενία. Πρόλαβα και έζησα αυτόν τον τρόπο ταξιδιού – γεννήθηκα το 1959 σε μια περιοχή όπου το ηλεκτρικό ρεύμα ήρθε το 1965 και τα πράγματα που αγοράζαμε ήταν πολύ λίγα, μεταξύ των οποίων φωτιστικό πετρέλαιο, σπίρτα και αλάτι, για μας και τα ζώα. Τα τετράδια τα αγόραζα με αβγά, όταν πήγα σχολείο, το 1964. Θυμάμαι ένα καυγά της μάνας μου με τον πατέρα μου, θα πρέπει να πήγαινα στη Δευτέρα ή στη Τρίτη τάξη. Πέρασε ένας ξένος από το χωριό και στο καφενείο έγινε χαμός ποιος θα τον πάρει στο σπίτι του να τον φιλοξενήσει. Η μάνα μου την έπεσε στον πατέρα μου γιατί δεν επέμενε να τον φέρει να τον φιλοξενήσουμε εμείς. Λέγανε μάλιστα ότι το σπίτι δεν πρέπει να το κλειδώνεις γιατί μπορεί να περάσει ο θεός να δει εάν η κοινωνία πάει καλά – ο ξένος ήταν ο θεός.

Continue reading →

ο φράχτης στον Έβρο δεν έγινε για να σταματήσει μετανάστες και πρόσφυγες

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΙΜΑΣΤΕ βέβαιοι και βέβαιες ότι το Ελληνικόν Κράτος σήκωσε τον σιδερένιο φράχτη σε μια συγκεκριμένη περιοχή του ποταμού Έβρου για να σταματήσει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Γιατί είμαστε βέβαιοι; Για δύο λόγους.  Είμαστε βέβαιοι διότι πιστεύουμε σε αυτά που λέει ο Κύριος. Εγώ δεν πιστεύω ούτε μία λέξη – ό,τι λέει ο Κύριος είναι ψέμματα, ο Κύριος μόνο να ψεύδεται ξέρει, είναι μία από τις Τέχνες του. Αυτή είναι μια αρχή μου – δεν είναι δική σας, είναι δική μου, δεν μπορεί κανείς να μου την πάρει.

Ο δεύτερος λόγος.  Ο ποταμός Έβρος είναι το φυσικό σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, από τη θάλασσα μέχρι τα βουλγαρικά σύνορα, πάνω από 150 χιλιόμετρα. Υπάρχει ένα μέρος κοντά στην Ορεστιάδα όπου ο ποταμός δεν είναι φυσικό σύνορο, για πολύ λίγα χιλιόμετρα. Κι αφού εκεί δεν υπάρχει ποταμός είναι πολύ λογικό οι μετανάστες και οι πρόσφυγες να περνάνε πιο εύκολα, άρα πρέπει και μπορούμε να τους σταματήσουμε! Θα σηκώσουμε ένα φράχτη! Ένα σιδερένιο τείχος. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη ανοησία! Να τα επιχειρήματά μου.

Continue reading →

άνθρωπος: αρχαιότερη μαρτυρία, αρχική σημασία και ετυμολογία (2)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΤΟ πρώτο μέρος του σημειώματος για την αρχαιότερη μαρτυρία, αρχική σημασία και ετυμολογία της λέξης άνθρωπος επισημάναμε ότι η περιφρονητική, υποτιμητική σημασία που έχει ενίοτε η λέξη είναι συνέχεια της αντίστοιχης αρχαιοελληνικής. Γιατί όμως η λέξη άνθρωπος να έχει υποτιμητική σημασία; Στο ερώτημα αυτό δεν μπορούμε να δώσουμε μια γενικά αποδεκτή απάντηση βασιζόμενοι μόνο στις μαρτυρίες των κειμένων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Θα δούμε εάν μπορούμε να δώσουμε μια απάντηση.

ΕΚΤΟΣ από αυτή την επισήμανση, παραθέσαμε και την αρχαιότερη μαρτυρία της εξεταζόμενης λέξης. Πρόκειται για ένα κρατικό αρχείο της μυκηναϊκής Πύλου που συντάχθηκε τη χρονιά που πυρπολήθηκαν τα ανάκτορα, περί το 1200 π. Χ., το διοικητικό κέντρο της μυκηναϊκής επικράτειας της Πύλου που καταλάμβανε την περιοχή του σημερινού νομού Μεσσηνίας. Υπάρχει ένα αρχείο (Ta), ένας μικρός αριθμός πήλινων πινακίδων, στο οποίο διαβάζουμε λεπτομερείς περιγραφές πολυτελών επίπλων. Σε ένα από αυτά (Ta 722) περιγράφεται ένα σκαμνί (ta-ra-nu, θράνυς, εξ ου και θρανίον), πάνω στο οποίο ακουμπούσε τα πόδια του κάποιος που καθόταν σε θρόνο (to-no, θόρνος, θρόνος).  Το σκαμνί αυτό, ξύλινο,  ήταν διακοσμημένο με τέσσερις ανάγλυφες παραστάσεις από ελεφαντόδοντο: ανθρώπου (a-to-ro-qo, ἀνθρώπω, δοτική οργανική), αλόγου (i-qo, ιππω), χταποδιού (po-lu-po-de, πολυπόδει) και φοίνικα (po-ni-ke, φοινίκει) – το πουλί και όχι το δένδρο. Ο άνθρωπος ( κοινωνία), το άλογο ( στεριά), το χταπόδι ( θάλασσα) και ο φοίνικας (αέρας), όλα κάτω από τα πόδια του Κυρίου πού κάθεται στο θρόνο – δεν είναι πολύ ενδιαφέρον; 

Continue reading →