φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΡΙΝ και μετά το σχηματισμό της  κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, το 2015, είχα γράψει, θα το θυμάστε, ότι μέχρι το 2025 ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαλυθεί και θα εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο- το ΚΚΕ μετά από δέκα χρόνια, μέχρι το 2035. Έφαγα πολύ μπούλιγκ και βρισίδι αλλά δεν πτοήθηκα: τα μουνόπανα είναι πιο χρήσιμα από τους βλάκες. Τώρα, κατά τη διάρκεια  της διάλυσης και της εξαφάνισης, ο σύντροφος, ο επαγγελματίας επαναστάτης Τσίπρας οργανώνει την επιστροφή του στην πολιτική σκηνή και εύλογα θα αναρωτηθούμε γιατί να το κάνει. Για να απαντήσουμε όμως σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε ποιους και ποιες εκφράζει. Υπάρχει ένας εσμός  επαγγελματιών πολιτικών που ανησυχούν για το μέλλον τους. Τα δύο από τα τρία κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ (Κίνημα Δημοκρατίας και Κίνημα Αριστεράς, Κασέλας και Έφη) δεν πρόκειται να περάσουν το 3% στις εκλογές της άνοιξης του 2027 και θα αποχωρήσουν οριστικά –  εάν δεν θελήσουν να μετεξελιχθούν σε εξωκοινοβουλευτική οργάνωση σαν το διαβόητο τροτσκιστικό ΕΕΚ (Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα) των δέκα μελών, με Γενικό Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής τον Σάββα Μιχαήλ. Αλλά το 3% δεν θα το περάσει ούτε ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ. Ο κορμός του κόμματός του θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που  θα αυτοδιαλυθεί και  θα μετονομαστεί –  θα βρούν ένα γενικόλογο και μαχητικό, κινηματικής χροιάς τίτλο. Δεν θα υπάρχει η λέξη “κίνημα”, αυτό είναι βέβαιο. Τον οποίο κορμό θα πλαισιώσουν πολλοί και πολλές ξέμπαργκοι και απελπισμένοι και απεγνωσμένοι επαγγελματίες πολιτικοί αλλά και πολλοί που έχουν συνταχθεί ήδη με τον Κασελάκη και την Έφη. Πώς σκέφτεται όμως ο σύντροφος Αλέξης; Τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις; Ποια είναι τα κίνητρά του και ποια η στρατηγική του επιδίωξη; Θα στεφθεί με επιτυχία ή θα αποτύχει παταγωδώς;

Continue reading →

                                                       ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

                  η φωλιά, ο καταυλισμός, το χωριό, η πόλη

Θα είχα τη φωλιά μου λερωμένη, εάν παρέλειπα να σας αφηγηθώ την ιστορία της συμβίωσης των προανθρώπων και των ανθρώπων. Θα αρχίσω από τότε, πριν έξι εκατομμύρια χρόνια,  που ήμασταν μεταξύ των ζώων που ζούσαν χωρίς φωλιά και αφού αφηγηθώ πώς βρεθήκαμε να ζούμε σε ολιγομελείς ομάδες και σε καταυλισμούς, πώς χτίσαμε κατοικίες και χωριά, πώς εμφανίστηκαν οι πόλεις, και αφού περιγράψω και προσπεράσω το παρόν,  δηλαδή τα πολλά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πόλεις και τον μετασχηματισμό τους σε φυλακή, θα φτάσω  στην κομβική εικοσαετία 2050-2070 –  σε μία από τις κρισιμότερες εικοσαετίες της ιστορίας του ανθρώπινου είδους, τότε που, όπως προβλέπω, πολλές πόλεις θα εγκαταλειφθούν αιφνίδια, μέσα σε λίγες μέρες,  και μαζικά. Εάν ζω, το 2050 θα είμαι ενενήντα ετών, και εσείς,  φίλη αναγνώστρια και φίλε αναγνώστη, που είστε τριάντα ετών, το 2050 θα είστε πενήντα πέντε ετών και το 2070 εβδομήντυα πέντε ετών. Σας εύχομαι ολόψυχα να ζήσετε  να τη ζήσετε αυτή την εικοσαετία.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΕΝ νομίζω να υπάρχουν άνθρωποι που να μην χαρακτηρίζουν επίτευγμα την κατασκευή της ατομικής βόμβας. Εάν δεν είναι επίτευγμα, τι είναι;  Εκτός εάν ακυρώσουμε τον ορισμό του επιτεύγματος και τον πετάξουμε στα σκουπίδια. Επίτευγμα είναι κάτι το σημαντικό που πετυχαίνει, κατορθώνει ή πραγματοποιεί κάποιος  ή κάποιοι. Η κατασκευή της ατομικής βόμβας ήταν η υλοποίηση μιας στρατηγικής επιδίωξης, η  πραγματοποίηση ενός σχεδίου, το οποίο πήγασε από την επιθυμία κατοχής και χρήσης ενός βλήματος τεράστιας καταστροφικότητας και εξοντωτικότητας. Να μπορείς μέσα σε πολύ λίγο χρόνο να καταστρέφεις ολοσχερώς μια μεγάλη πόλη και να εξοντώνεις όλους τους κατοίκους της με ένα μόνο βλήμα. ‘Ετσι, η ατομική βόμβα ήταν η κορύφωση της διαδικασίας συνεχούς αύξησης της καταστροφικής και εξοντωτικής αποτελεσματικότητας, αποδοτικότητας, παραγωγικότητας. Είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος καταστροφής και εξόντωσης διότι συνδυάζει αδιάσπαστα την καταστροφή και την εξόντωση.

Continue reading →

“εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ, μόνοι πάνω στη γη, μόνοι πάνω στη γη”

(στίχος από έντεχνο τραγούδι – Βαγγέλης Γερμανός)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΝ δεν κάνω λάθος, και νομίζω ότι δεν κάνω, μόνο οι άνθρωποι ερωτεύονται, κανένα άλλο ζώο. Ένα ζευγάρωμα που διαρκεί καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής δεν είναι έρωτας –  τα περιστέρια δεν είναι μια ζωή μαζί επειδή είναι ερωτευμένα, ο έρωτας έχει μικρή χρονική διάρκεια. Ούτε η μονογαμία έχει κάποια σχέση με τον έρωτα. Είναι ένα ακόμα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του ανθρώπου, ένα από τα πολλά. Η διαπίστωση ότι μόνο οι άνθρωποι ερωτεύονται, μας ωθεί να αναρωτηθούμε εάν ερωτεύονταν και τα προηγούμενα είδη: ερωτεύονταν οι homines erecti, οι homines habiles, τα είδη που προηγήθηκαν αυτών; Δεν το γνωρίζουμε και δεν υπάρχει τρόπος για να το μάθουμε.  Ας κάνουμε όμως μια απόπειρα, ποιος ξέρει, κάτι μπορεί να σκεφτούμε και να μάθουμε. Θα προτείνω μια θεωρία, μια υπόθεση δηλαδή, για να τη σκεφτούμε, να την ελέγξουμε.

ΠΡΟΤΕΙΝΩ να εξετάσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η οποία είναι πολύ παράξενη! Γιατί; Γιατί είναι μια σύνθεση αντιθετικών και αντιφατικών στοιχείων, τα οποία δεν είναι δυνατόν να αρθούν μέσω της σύνθεσης. Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι η μικρή του διάρκεια –  δεν ξεπερνά ποτέ τους δεκαοχτώ μήνες, το πολύ. Μετά, κι αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό, ή χάνεται τελείως ή μετεξελίσσεται σε κάτι άλλο –  σε αγάπη, φιλία, οικογένεια και γέννηση παιδιών. Υπάρχουν όμως κι άλλα ενδεχόμενα: ο φόνος ή το φάγωμα του άλλου/της άλλης –  αυτό είναι το τρίτο χαρακτηριστικό. Πριν δυο τρεις δεκαετίες ένας γιαπωνέζος φοιτητής στο Παρίσι είχε σκοτώσει τον έρωτά του, την είχε κομματιάσει, την είχε βάλει στην καταψυξη και την έτρωγε σιγά σιγά. Αν θυμάμαι καλά, βρέθηκε το μισό κορμί της. Γνωρίζουμε γιατί γίνεται ο φόνος ή το φάγωμα: για να μην φύγει ποτέ, για να είναι πάντα μαζί μας!

Continue reading →