φοβόμαστε, εκπληττόμαστε, διστάζουμε, αμφιβάλλουμε

καλή σας μέρα, φίλες και φίλοι

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΧΙ, φίλες και φίλοι, όχι, ο πλανήτης Άρης δεν βρίσκεται εκεί που νομίζετε! Βρίσκεται δυτικά της far West, δυτικά της Καλιφόρνιας και του Όρεγκον, είναι η far West της far West, η μακρινή Δύση της Δύσης, της δυτικής Κυριαρχίας. Και η Σελήνη εκεί βρίσκεται, όλο το Σύμπαν είναι Δύση, είναι προέκταση της επικράτειας της δυτικής Κυριαρχίας. Η Σελήνη κατακτήθηκε, η αμερικάνικη σημαία καρφώθηκε στο έδαφος της. Κατακτήθηκε; Όχι, δεν κατακτήθηκε και δεν πρόκειται να κατακτηθεί. Τι ήταν το πάτημα της Σελήνης από ανθρώπινα αμερικάνικα πόδια; Εκδήλωση της εξέλιξης της Τεχνικής και της Επιστήμης την εποχή του καπιταλισμού; Όχι, δεν ήταν! Κάτι άλλο ήταν.

Η επιθυμία της χωρικής επέκτασης  είναι ένα από τα εντονότερα χαρακτηριστικά του δυτικού πολιτισμού. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχει όριο, ότι είναι αναγκασμένη να σταματήσει τη γεωγραφική επέκταση. Πάντα θα βρίσκει μια νέα μακρινή Δύση στην οποία θα θέλει να εγκατασταθεί, να κατακτήσει. Μιας και η Σελήνη δεν προσφέρεται, προκρίθηκε η λύση του πιο μακρινού ακόμα πλανήτη Άρη. Σε τριάντα χρόνια θα πατήσει τα πόδια του ο άνθρωπος στη Σελήνη. Θέλει ένα χρόνο να πας κι ένα να γυρίσεις. Και μετά, πολύ αργότερα, θα κατασκευάσουν, λένε, μεγάλους γυάλινους  θόλους, κάτω από τους οποίους θα δημιουργήσουν συνθήκες Γης, όπου οι άποικοι θα καλλιεργούν το χώμα, θα παράγουν τροφή και κάποια άλλα πράγματα και ό,τι δεν θα μπορούν να παραγάγουν θα τα εισάγουν από τη Γη. Τα διαστημόπλοια θα πηγαινοέρχονται όπως πηγαινοέρχονται τα αεροπλάνα από το Λονδίνο στο Παρίσι.

ΚΙ όλα αυτά υπάρχουν επιστήμονες και κοσμάκης που τα πιστεύει. Μπορείτε να φανταστείτε πόσες χιλιάδες διαστημόπλοια για πόσα χρόνια θα πρέπει να μεταφέρουν τον γυάλινο θόλο και πόσοι και για πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα θα πρέπει να εργαστούν εκεί για να συναρμολογήσουν τον θόλο; Μπορείτε, ασφαλώς. Πριν όμως πρέπει να μεταφερθούν τεράστιοι γερανοί και να κατασκευαστούν τα ενδιαιτήματα των εργαζομένων. Δεν χρειάζεται να παραθέσω κι άλλες λεπτομέρειες. Θα κάνω κάτι άλλο: θα πλήξω την καρδιά του βαμπίρ με ένα μυτερό και σκληρό παλούκι. Και δεν μπορεί παρά να είναι ερώτημα, το οποίο θα στηριχθεί στην εξής υπόθεση εργασίας.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στους εφήβους και τις έφηβες έχει υποκαταστήσει το ξύλο με τη βέργα. Θα δυσφορήσετε μάλλον με αυτή τη διαπίστωση, θα τη θεωρήσετε άλλη μια υπερβολή. Δε πειράζει. Όσοι και όσες δεν μας ενδιέφεραν τα αρχαία ελληνικά, δεν υποφέραμε, καθόλου, περνούσαμε πολύ καλά, τέλεια, μάθαμε και γνωρίζουμε πολύ καλά αρχαία ελληνικά. Ανοίγουμε τον Πλάτωνα ή τον Αριστοτέλην και διαβάζουμε σαν να διαβάζουμε εφημερίδα. Τόσο  εύκολα, χαρούμενα και γρήγορα τα μάθαμε, τόσο καλά τα γνωρίζουμε.

ΘΑ σταματήσω τον σαρκασμό και  θα κυριολεκτήσω: για να μάθουμε αρχαία ελληνικά πρέπει τα κωλομέρια μας να βγάλουν κάλους. Κι επειδή δεν έχουν βγάλει, δεν γνωρίζουμε αρχαία ελληνικά και πολύ καλά κάνουμε. Τα αρχαία ελληνικά τα μαθαίνει αυτός που τα χρειάζεται και τα χρειάζεται γιατί του αρέσει το αντικείμενό του. Αν θέλει να γίνει ιστορικός της αρχαίας ελληνική κοινωνίας, θα μάθει – αν θέλει να γίνει θεατρολόγος, θα μάθει. Για τους λοιπούς και τις λοιπές είναι περιττά.

ΣΗΜΕΡΑ θα κλίνουμε τα ονόματα (ουσιαστικά) του τίτλου του σημερινού σημειώματος. Θα πούμε κάποια πράγματα και θα καταλήξουμε σε κάποια πορίσματα που θα σας καταπλήξουν, μα την Παναγία, σας το υπόσχομαι. Δεν θα τα βρείτε σε σχολικές Γραμματικές, δεν θα σας τα διδάξουν στο Πανεπιστήμιο, ναι, ναι. Και είμαι βέβαιος ότι λίγοι και λίγες θα διαβάσουν το προκείμενο σημείωμα, μακάρι να κάνω λάθος, αλλά αυτό δεν θα με αποθαρρύνει να το γράψω.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ ζήτημα της δημιουργικής προσωπικότητας είναι αχανές και ακανθώδες ζήτημα· εξ ίσου (εκς > εκ!) αχανές και ακανθώδες είναι και αυτό της δημιουργικής ομάδας. Θα ασχοληθούμε με αυτά τον χειμώνα, τότε που η παρέα μου δεν είναι οι ντοματιές αλλά οι φίλοι οι καλοί που ζουν στα ράφια της βιβλιοθήκης μου, που φθόνο δεν γνωρίζουν και μου χαρίζουν την γνώση τους γενναιόδωρα, απλόχερα. Το θίγω όμως δίκην προετοιμασίας.

ΤΟ καλοκαίρι που πέρασε (μάλλον το καλοκαίρι που περάσαμε) διάβασα για τρίτη φορά τους Νόμους του Πλάτωνος. Θα αφιερώσω τον φετινό χειμώνα στη μελέτη του Πλάτωνος, οπότε θα πούμε και θα σκεφτούμε πολλά – κάθε χειμώνα τον αφιερώνω στη μελέτη κάποιου στοχαστή. Είναι ο φιλόσοφος αριστοκράτης που πρώτος,  πρότεινε την ίδρυση Υπουργείου Παιδείας, ναι, ναι. Είναι ο φιλόσοφος δουλοκτήτης γαιοκτήμονας που προτείνει την θανατική ποινή για ψύλλου πήδημα. Είναι ο φιλόσοφος Κύριος που προτείνει την επιβολή της λογοκρισίας για την επικίνδυνη σκέψη, ναι, ναι – όλα αυτά στους Νόμους του. Και ερωτώ: ήταν ο Πλάτων μια δημιουργική προσωπικότητα;

ΗΤΑΝ μια δημιουργική προσωπικότητα της Κυριαρχίας. Μόνο οι Κύριοι μπορεί, λέει ο θείος Κύριος Πλάτων, και μπορούν, και πρέπει, και οφείλουν, να είναι δημιουργικές προσωπικότητες και δημιουργικές ομάδες, κανένας άλλος. Εάν υπάρξει μεταξύ των Υποτελών κάποια, αυτή εξολοθρεύεται από τους άλλους Υποτελείς.  Γιατί διαμαρτύρεστε; Το γράφει ολοκάθαρα στη Πολιτείαν του, στο περίφημο μύθο του σπηλαίου. Όταν κάποιος βγει από τη σπηλιά των σκιών και δει το φως του ήλιου και επιστρέψει μετά στη σπηλιά και πει στους άλλους ότι αυτό που ζείτε δεν είναι η πραγματική πραγματικότητα, αυτοί θα τον σκοτώσουν.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΚΑΤΑ τη διάρκεια της μετάβασης από έναν τρόπο σκέψης (ιστορική Αριστερά) σε έναν άλλον, σε μια άλλη Αριστερά, θα εγερθούν πάρα πολλά καινοφανή ερωτήματα. Η διάρκεια της μετάβασης θα είναι μεγάλη λόγω της κοινωνικής αδράνειας – τουτέστιν: η αλλαγή ενός τρόπου σκέψης (ιδεών, αξιών, αντιλήψεων, πρακτικών, γνώσεων, ιδεολογιών) γίνεται πολύ πιο αργά από την αλλαγή της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Ενώ έχουμε νέα δεδομένα, εμείς συνεχίζουμε να ζούμε και να σκεφτόμαστε με αυτά του παρελθόντος. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα απολύτως για να αλλάξουμε αυτό το φαινόμενο – μόνο να το αντιληφθούμε, να το κατανοήσουμε, να το συνειδητοποιήσουμε. Ένα από τα πολλά ερωτήματα θα είναι κι αυτό του τίτλου του σημερινού σημειώματος, στο οποίο θα απαντήσουμε απλά, ευθέως και σαφώς.

ΠΡΙΝ  αρχίσω, θα ήθελα να κάνω μια σύντομη παρέκβαση, να εξετάσω δύο επιχειρήματα κατά της παντοδυναμίας του Θεού, η οποία δεν είναι παρά η προβολή της επιθυμίας της παντοδυναμίας του επίγειου Κυρίου. Αυτό σημαίνει ότι ο σχετικά αδύναμος Κύριος και Θεός να γίνει πάλι σχετικά αδύναμος θα είναι. Το πρώτο: τα πάντα είναι τέλεια, δημιουργημένα από έναν τέλειο Θεό. Είναι τόσο τέλεια (θα διαφωνούσε σφόδρα ο Πλάτων), που ο Θεός δεν μπορεί να τα κάνει πιο τέλεια. Θα μου πείτε, μα αν κάτι είναι τέλειο, δεν μπορεί εγγενώς να γίνει πιο τέλειο!  Την απάντηση σε αυτή την ένσταση τη διατυπώνει το δεύτερο επιχείρημα:η ύπαρξη του Διαβόλου – ο οποίος δεν είναι άλλος από τους Υποτελείς Παραγωγούς. Ή εν γένει το Κακό, η ατέλεια! Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, πάλι στους Υποτελείς επιστρέφουμε!

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΜΕΤΑΞΥ του Κυρίου (καπιταληστή) και των Υποτελών (παραγωγών και μη) υπάρχει πάντοτε, ανά πάσα στιγμή, ένας συσχετισμός δύναμης, μια κατανομή της Ισχύος, ο οποίος κυμαίνεται, μεταβάλλεται. Υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες αυτός ο συσχετισμός έχει παγιωθεί και μένει στάσιμος – υπέρ του Κυρίου. Πρόκειται για μια στατική κατάσταση. Ο συσχετισμός αυτός ουδέποτε μένει αμετάβλητος· μπορεί η στατική κατάσταση να είναι μακράς διάρκειας, έρχεται όμως μια στιγμή που μεταβάλλεται. Είναι παντελώς αδύνατον να υπάρχει ένας συσχετισμός απολύτως θετικός για τον Κύριο και απολύτως αρνητικός για τους Υποτελείς – τέλεια, τελεσίδικη, τελική νίκη για τον Κύριο και τέλεια, τελεσίδικη και τελική ήττα για τους Υποτελείς δεν υπάρχει. Κι αυτό διότι η ίδια η κυριαρχική σχέση είναι ένας συσχετισμός και ο συσχετισμός δηλώνει σχέση, δηλώνει κατανομή ισχύος: ο Κύριος είναι ο νικητής αλλά είναι εξαρτημένος από τους Υποτελείς του – αυτός είναι ο πρωταρχικός, ο οντολογικός συσχετισμός δύναμης.

Ο συσχετισμός της δύναμης μεταξύ Κυρίου και Υποτελών δεν αλλάζει με τη βία, όπως νομίζουμε,  αλλά με κάποιον άλλον τρόπο, θα δούμε ποιος είναι. Εάν άλλαξε με τη βία, άλλαξε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα και η εμβέλειά του ήταν αμελητέα. Η διάρκεια της μεταβολής του συσχετισμού δύναμης, της κατανομής ισχύος είναι μεγάλη – μερικές φορές ξεπερνάει τη διάρκεια μιας γενιάς (30 χρόνια) – γιατί δεν βασίζεται κατ΄ αρχάς στη βία. Δεν βασίζεται στην πάλη αλλά στη φυγή.  Εάν ταυτίζετε τη φυγή με την παθητικότητα, θα διαφωνήσω. Η φυγή είναι μια δυναμική κατάσταση, απαιτεί ενεργετικότητα και δημιουργικότητα και φαντασία και σκέψη και πολλά άλλα.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ ψήφιζαν μόνο οι γυναίκες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξασφάλιζε πολύ άνετα αυτοδυναμία. Πρόκειται περί βεβαιότητας. Η βεβαιότητα αυτή μας ωθεί να κάνουμε κάποιες σκέψεις πάνω σε ένα υπό διερεύνηση ζήτημα – το ζήτημα του θελγήτρου του Κυρίου, του θελκτικού, ελκυστικού, τραβηχτικού Κυρίου·  του θελγήτρου της Κυριαρχίας, της Κυριαρχίας ως θέλγητρο. Δεν είναι οι μόνες που θα κάνουμε. Τα αποτελέσματα των εκλογών εγείρουν πολλά ζητήματα, κάποια καινοφανή – θα τα εξετάσουμε όλα, όσα τουλάχιστον έχω αντιληφθεί,  τις επόμενες μέρες. Σήμερα θα τα αναφέρω μόνο και θα περιοριστώ να εξετάσω μια πτυχή του ενός από αυτά – τη σχέση του Κυρίου με τη γυναίκα και κυρίως με την υποτελή γυναίκα. Να τα άλλα ζητήματα: της αυτοακύρωσης του λόγου του Κυρίου ως η υψίστη έκφανση του λόγου της απάτης, της αποχής, της αυτοεξαπάτησης, της μίμησης, της ανθρωποβοσκητικής, του μικροαστικού ηρωισμού, της προδοσίας της ομάδας.

ΠΡΟΤΙΜΩ τη λέξη θέλγητρο από τη λέξη γοητεία. Η πρώτη δηλώνει μεν ό,τι και η γοητεία, την ελκτική δύναμη που διαθέτει κάποιος, την οποία και ασκεί – θα δούμε πως και με ποιους σκοπούς – δηλώνει όμως και κάτι άλλο: το μέσον που διαθέτει η ελκτική Ισχύς και με το οποίο επιτυγχάνεται η έλξη. Η κατάληξη -τρον δηλώνει το μέσον (άροτρον – το μέσον με το οποίο οργώνουμε, αρόω – πρβλ. κάτοπτρο, ανάκλιντρο, σκήπτρο, σκιάχτρο  και άλλα πολλά). Το θέλγητρο είναι το μέσον με το οποίο θέλγουμε, ελκύουμε, τραβάμε, μαγεύουμε, καταπραΰνουμε, μαγνητίζουμε, έως και υπνωτίζουμε). Στα αρχαία ελληνικά το θέλγητρον είναι κάθε τι που θέλγει, το μαγικό μέσο, το μαγικό φίλτρο, ενώ το θελκτήριον είναι και το μέσον και η ελκτική δύναμη, η γοητεία.

ΔΕΝ έχουμε εξετάσει το ζήτημα του θελγήτρου του Κυρίου, της ελκτικής, ελκυστικής, τραβηχτικής δύναμης που διαθέτει. Δεν μας επιτρέπεται να το αρνηθούμε. Ο Κύριος διαθέτει θέλγητρο, γοητεία, ελκτική δύναμη, επειδή διαθέτει θέλγητρα, πολλά μάλιστα. Όσα πιο πολλά διαθέτει, τόσο πιο μεγάλη και πολύπλευρη η θελκτική Ισχύς Του: νεαρή ηλικία, νιάτα δηλαδή, άρα σωματική δύναμη, άρα υγεία, άρα μακριά από τον θάνατο, άρα σεξουαλική δύναμη· ήπιος λόγος, άρα αποφυγή της βίας, απάτη, φήμη, πλούτος, ισχύς· ικανότητα και  δυνατότητα σχεδιασμού, δημιουργίας, επινόησης του μέλλοντος, εκπλήρωσης επιθυμιών, επιβολής ελέγχου. Αυτά είναι τα θέλγητρά του και τα χρησιμοποιεί συστηματικά, συνειδητά, προγραμματισμένα, μελετημένα – με μεγάλη αποτελεσματικότητα.

Continue reading →