There are 252 posts filed in θεωρία επανάστασης (this is page 1 of 26).
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΣΤΟΝ “Φαίδωνα” ο Πλάτων περιγράφει την εκτέλεση της θανατικής ποινής που επιβλήθηκε στον Σωκράτη: θανάτωση με κατάποση κωνείου. Ο Σωκράτης δεν πόνεσε και η διάρκεια της θανάτωσης δεν ήταν μεγάλη. Τα κάτω άκρα του άρχισαν να παγώνουν, το πάγωμα ανέβαινε προς τα πάνω, μέχρι που έφτασε στην καρδιά. Θανατώνονταν οι δούλοι με κατάποση κωνείου; Όχι, σε καμία περίπτωση. Πώς εκτελούνταν οι δούλοι που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο;
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΣΤΙΣ αρχές του 20ού αιώνα, το 1902, αν δεν κάνω λάθος, ο Λένιν αναρωτήθηκε και ρώτησε: τί να κάνουμε; Και απάντησε με το ομώνυμο βιβλίο του (εκδ. Σύγχρονη Εποχή): να οργανωθούμε. Έναν αιώνα μετά, ο Αλέν Μπαντιού και ο Μαρσέλ Γκοσέ επανέλαβαν το ερώτημα του Λένιν αλλά δεν απάντησαν (εκδ. Πατάκης, μετ. Ανδρέας Παππάς) – ο πρώτος υποστηρίζει την επικαιρότητα του κομμουνιστικού προτάγματος, της ”κομμουνιστικής υπόθεσης”, ο δεύτερος εξυμνεί την κοινοβουλευτική δημοκρατία και προτείνει να μεταρρυθμίσουμε τους θεσμούς της και τις λειτουργίες της, να διευρύνουμε την κοινοβουλευτική δημοκρατία – κι όλα θα πάνε καλά.
Η απάντηση του Λένιν είναι σαφής. Εφόσον ο αντίπαλος είναι οργανωμένος, εάν θέλουμε να τον νικήσουμε, να καταλύσουμε την καπιταλιστική κυριαρχία, πρέπει κι εμείς να οργανωθούμε. Το προλεταριάτο, η εργατική τάξη, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αγρότες, όλοι και όλες οι υποτελείς. Από την εμφάνιση του εργατικού κινήματος, από τις αρχές της βιομηχανικής επανάστασης, από το 1780 στην Αγγλία, μέχρι και τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα, το ζήτημα της οργάνωσης ήταν το κεντρικό ζήτημα. Η εργατική τάξη όντως οργανώθηκε – συνδικάτα, κόμματα, πολιτικές ομάδες και άλλα πολλά. Η ιστορία όλων των εκφάνσεων της Αριστεράς, και του αναρχισμού συμπεριλαμβανομένου, είναι συνυφασμένη με την ιστορία της οργάνωσής της. Δεν μπορεί να υπάρξει επανάσταση, διεξαγωγή της ταξικής πάλης και του κοινωνικού πολέμου, κατάλυση του αστικού κράτους, ανατροπή του καπιταλισμού χωρίς την οργάνωση των εργατών, των υποτελών.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΡΙΑ σπίτια παραδίπλα μας μένουν η Άννα Μαρία και ο Μισέλ, γαλλόφωνοι Βέλγοι. Μόλις πήρε σύνταξη η Άννα Μαρία, δούλευε στο βελγικό ΙΚΑ, ο Μισέλ είναι μουσικός, σαξόφωνο και πιάνο, έπαιζε στο Παρίσι τον Μάη του ’68, πούλησαν το σπίτι τους στο Βέλγιο, αγόρασαν άλλο στην Καστανούσσα και μετακόμισαν λίγες μέρες πριν από μας. Αυτοί από τη Λιέγη, εμείς από Αλεξανδρούπολη, συναντηθήκαμε στην Καστανούσσα λες και είχαμε ραντεβού! Τους βοηθάω στον λαχανόκηπο, κόβω τα χόρτα, φροντίζω οπωροφόρα και καμια εικοκαριά κλήματα αμπέλι, βγάζω καμιά τρακοσαριά ευρόπουλα το χρόνο, 15 με 20 βιβλία δηλαδή. Δεν είναι άσχημα. Κάνω και κάποιες μικροδουλειές για τις οποίες φυσικά δεν θέλω να πληρωθώ. Προχτές, μια μέρα πριν το λοκντάουν (τι έχει, ρε βλήμα Μπαμπινιώτη, η λέξη; ), πήγαν στο Κιλκίς, στο Λίντολ, και μου έφερε τρία τεμάχια τυρί καμπαμπέρ και ροκφόρ, γνήσιο. Ξέρει ότι φτιάχνω τυριά, ότι τρώμε μόνο ελληνικά τυριά, όταν αγοράσουμε, ξέρει επίσης ότι λατρεύω το καμαμπέρ και το ροκφόρ. Ό,τι θα γράψω παρακάτω, θα το γράψω υπό την επήρεια του καμαμπέρ, της συνεργασίας και της φιλίας.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΟ 2008 ο αστυκός (ή αστεακός, όχι αστικός) πληθυσμός, ο πληθυσμός που ζει στις πόλεις, ξεπέρασε αριθμητικά αυτόν που δεν ζει στις πόλεις. Σήμερα, ζει στις πόλεις το 55% του παγκόσμιου πληθυσμού ενώ το 2050 ενδέχεται να αγγίξει ή και να ξεπεράσει το 70%! Ο παγκόσμιος πληθυσμός δεν συγκεντρώνεται μόνο στις πόλεις αλλά συμβαίνει και κάτι άλλο. Εάν δείτε τον χάρτη της Γης που δείχνει τη συγκέντρωση του πληθυσμού, θα παρατηρήσετε ότι αυτές οι πόλεις είναι επίσης συγκεντρωμένες γεωγραφικά, με αποτέλεσμα κάποια μέρη της Γης να είναι άκρως πυκνοκατοικημένα ενώ στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη ο πληθυσμός μειώνεται ή είναι ακατοίκητο. Ποτέ ο πλανήτης μας δεν ήταν τόσο ακατοίκητος όσο σήμερα, σήμερα που έχουμε ξεπεράσει τα 7 δις και το 2050, εάν ζω θα είμαι 90 χρονών, μπορεί και να ζω, θα ξεπεράσει τα 9 δις, εάν δεν αλλάξει κάτι δραστικά! Δεν είναι παράξενο;
Η προσφάτως ανακαλυφθείσα και αναγνωρισμένη αριστερή μελαγχολία (Λεβί, Τραβέρσο και άλλοι) δεν με αγγίζει – πένθησα την ήττα και τις αποτυχίες την δεκαπενταετία 1978-1993. Έκτοτε διατελώ εν αριστερή ευθυμία. Να γιατί:
Ο αντίπαλος ζει με τον τρόμο της επανάστασης – το μέγεθος των θυμάτων μιας κατεσταλμένης εξέγερσης δείχνει το μέγεθος του τρόμου Του – 35.000 τουφέκισε στο Παρίσι το 1870-71! Άλλους 10.000 εξόρισε στις αποικίες – συνολικά το 1/10 του παρισινού πληθυσμού. Περνάει τη ζωή του μέσα στον φόβο – να μην χαίρομαι; Χαίρομαι!
Ο αντίπαλος ζει μέσα στο άγχος: γνωρίζει ότι εξαρτάται από εμάς, ότι δεν μπορεί αν ζήσει χωρίς εμάς! Να μην χαίρομαι; Χαίρομαι!
1. Μέχρι τώρα διακρίναμε δύο φάσεις της αντεπανάστασης: την κατασταλτική, την ταυτόχρονη με την επανάσταση, και την εκκαθαριστική, την υστερόχρονη. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των φάσεων ήταν, είναι και θα είναι, η βία, η βάναυση, φρικαλέα, αδίστακτη βία, η καταστροφή και η επιλεκτική ή συλλογική εξόντωση. Θα πρέπει να προσθέσουμε τώρα και την πιο αποτελεσματική, την προτερόχρονη, την προληπτική αντεπανάσταση. Ενώ οι δύο πρώτες είναι ευκαιριακές και μικρής χρονικής διάρκειας, η προληπτική αντεπανάσταση είναι διαρκής, είναι αυτή η ίδια η Κυριαρχία, καπιταλιστική σήμερα. Ο (καπιταλιστής) Κύριος θεωρεί ότι βρισκόμαστε σε διαρκή προεπαναστατική φάση: τόσο μεγάλος και αποτρόπαιος είναι ο τρόμος του.
2. Ένας πολύ σημαντικός τρόπος αποτροπής της αναμενόμενης ανά πάσα στιγμή επανάστασης, μια πολύ σημαντική μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης είναι η προληπτική υιοθέτηση και εφαρμογή πρακτικών και αιτημάτων και κατευθύνσεων της επανάστασης, είναι οι παραχωρήσεις που ξεφουσκώνουν το κύμα της επανάστασης. Πολύ συχνά αυτά διατυπώνονται ρητά από την επανάσταση αλλά τώρα πια ο Κύριος μας προλαβαίνει: τα εφαρμόζει, όχι όλα, μερικά, πριν ακόμα αυτά εκφραστούν, διατυπωθούν, συνειδητοποιηθούν. Τα εφαρμόζει βέβαια με γνώμονα το δικό του συμφέρον, με γνώμονα την διαιώνιση και ενίσχυση της Κυριαρχίας. Μείωση του χρόνου εργασίας; Τετράωρη απασχόληση!
3. Ένας άλλος τρόπος αποτροπής του εμφυλίου πολέμου, της επανάστασης, μία άλλη μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης είναι η παρότρυνση, η προτροπή του Υποτελούς από τον Κύριο να τον μιμηθεί, να γίνει πλούσιος, ισχυρός και διάσημος, όπως είναι αυτός. Πλούσιος, γρήγορα και εύκολα; Τζόκερ! Τα προπατζίδικα είναι τα πιο εμφανή κέντρα της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Ισχυρός; Αυτοκίνητο! Διάσημος; Ένα δεκάλεπτο στην τηλεόραση (τηλεπαιχνίδια, ριάλιτις) το δικαιούσαι!
4. Σε πολιτικό επίπεδο, οι παραχωρήσεις του Κυρίου είχαν ως αποτέλεσμα την επινόηση της δουλοκτητικής δημοκρατίας της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και της καπιταλιστικής δημοκρατίας της εποχής μας. Έτσι, η δημοκρατία, αρχαία και σύγχρονη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης σε πολιτικό επίπεδο.
5. Αν συνεχίσουμε να κάνουμε παραχωρήσεις, είπαν κάποιοι σύμβουλοι του Κυρίου μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και συμφώνησαν κάποιοι Κύριοι, όχι όλοι, θα φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο οι Υποτελείς μας να τρώνε και να πίνουνε και να γλεντάν χωρίς να δουλεύουν ή δουλεύοντας ελάχιστα. Η Κυριαρχία μας θα κινδυνέψει. Πρέπει όχι μόνο να σταματήσουμε αλλά και να πάρουμε πίσω πολλά από αυτά που δώσαμε. Είναι ο γνωστός μας φιλελευθερισμός, η σύγχρονη μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Πήραν πίσω πολλά αλλά αντιλήφθηκαν ότι αυτό έχει κάποιο όριο, εάν τα πάρουν όλα, η επανάσταση είναι αναπόφευκτη. Στο άμεσο προσεχές μέλλον θα πρέπει να κάνουν κι άλλες παραχωρήσεις. Ειδάλλως θα πρέπει να έρθει στο προσκήνιο ή άλλη, αφανής, κρυφή στρατηγική: η εξόντωση των άχρηστων και περιττών πληθυσμών.
6. Όσοι και όσες από την (ιστορική) Αριστερά, συμπεριλαμβάνω και τους αναρχικούς, αντιεξουσιαστές, αυτόνομους, κ.α., (οι αναρχικοί είναι η πιο γνήσια Αριστερά, όλοι οι άλλοι, μέχρι και οι σοσιαλδημοκράτες, είναι φράξιες των αναρχικών, αφού η Αριστερά ξεκίνησε πριν δύο αιώνες κυρίως ως αναρχική – διαμαρτυρία, αιτήματα, ταραχές, διαδηλώσεις – έφοδοι, ένοπλη βία), όσοι και όσες λοιπόν από την Αριστερά ελπίζουν και περιμένουν ταραχές, εξεγέρσεις, επαναστάσεις, που δεν συμβαίνουν, θα πρέπει να λάβουν υπ΄ όψει τους ότι η καπιταλιστική) Κυριαρχία είναι ένα καθεστώς διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Ο εφιάλτης και ο τρόμος του (καπιταλιστή) Κυρίου, του κάθε ιστορικού Κυρίου, είναι το ξέσπασμα εμφυλίου πολέμου, επανάστασης, οπότε το πρώτο και κομβικό μέλημά του είναι η αποτροπή αυτού του εμφυλίου – αυτή είναι η διαρκής προληπτική αντεπανάσταση. Πολλοί είναι οι τρόποι αλλά ο πιο βασικός είναι η επινόηση και ο έλεγχος του μέλλοντος, το μέλλον είναι καπαρωμένο από τον Κύριο για πολλές δεκαετίες. Ο δεύτερος είναι ο διαρκής, καθημερινός εκφοβισμός του Υποτελούς. Ώστε φοβάται ο Κύριος το θεριό και το θεριό τον Κύριο. Έτσι θα βαδίσουμε μέχρι να ακουστεί πολύ δυνατά το τρίξιμο των ρωγμών του καταρρέοντος οικοδομήματος του δυτικού πολιτισμού. Και είτε θα τον καταστρέψουμε και θα επιβιώσουμε και θα ζήσουμε είτε θα καταστραφούν και θα εξοντωθούν φύση και κοινωνίες.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η θεωρία του ζωντανού (εμμενούς) κομμουνισμού διαμορφώθηκε στην Αθήνα την τριετία 1988-1991, όταν κατέρρεε ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Ήταν το αποτέλεσμα μιας δεκάχρονης διαδικασίας, κατά την οποία έθεσα στον εαυτό μου πολλά ερωτήματα στα οποία δεν μπορούσα να απαντήσω. Ο μόνος τρόπος να απαντηθούν ήταν η θεωρία του ζωντανού κομμουνισμού, τον οποίο μέχρι πριν δυο τρία χρόνια αποκαλούσα εμμενή, δηλαδή αυτόν που υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει. Κάποιος φίλος (ο Παντελής) μού επισήμανε ότι ο όρος ζωντανός είναι και πιο κατανοητός και πιο εύστοχος και τον υιοθέτησα. Κατόπιν, ένας άλλος φίλος πρότεινε και το ‘γλεντζέδικος’, που κι αυτόν τον υιοθέτησα και τον χρησιμο-ποιώ.
Η ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων της περιόδου 2010-2030 που δεν θα συμπεριλάβει τον ‘Εβαγκελισμό τις Θεωτόκου’ θα είναι μια ελλιπής ανθολογία. Πρόκειται για αριστούργημα, θα μπορούσε κάποιος να γράψει μια μελέτη με πολλά κεφάλαια. Εάν έγραφα μια τέτοια μελέτη, στο πρώτο κεφάλαιο θα διάβαζα το κείμενο από γλωσσολογικής έποψης, παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Δύο είναι τα σημεία που προσέχω και μελετώ.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ο φίλος Δημήτρης Ζέρβας σε δύο σχόλιά του παρατηρεί και αναρωτιέται γιατί οι Υποτελείς δεν μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους, γιατί δεν μπορούν να νικήσουν στον κοινωνικό πόλεμο. Μήπως ευθύνονται γι΄αυτό και κάποιοι που σκέφτονται και συνειδητοποιούν την όλη κατάσταση; Μήπως κάτι δεν κάνουμε καλά; Αυτά τα ερωτήματα θέτει και σε αυτά θα απαντήσω σήμερα, θα εκθέσω την άποψή μου.
ΟΣΟ περνάνε τα χρόνια, φίλες και φίλοι, αντιλαμβάνομαι ότι η ισχύς της Κυριαρχίας, η δύναμη να επιβάλει την θέλησή της, είναι τεράστια. Πάνω από όλα, πάνω και από το κέρδος, αυτό που ενδιαφέρει τον Κύριο είναι η αποτροπή της κατάλυσης της Κυριαρχίας. Αυτό είναι το βασικό του μέλημα, με αυτό ξυπνάει, με αυτό κοιμάται, αυτό οργανώνει και συντονίζει όλη τη μέρα· η αποτροπή της κατάλυσης της Κυριαρχίας είναι η ίδια του η ύπαρξη. Κράτη, κατασταλτικοί μηχανισμοί, στρατοί, οργανώσεις, think tank, Πανεπιστήμια, εκπαίδευση, θρησκεία, μόδα, διατροφή, μετακίνηση, επικοινωνία, μουσική, Τέχνη, όλα μα όλα είναι οργανωμένα και συντονισμένα ακριβώς για να αποτραπεί η κατάλυση της Κυριαρχίας.
