Ιερός Αυγουστίνος:

Μην απελπίζεστε – ένας από τους  ληστές σώθηκε.

Μην προτρέχετε – ένας από τους  ληστές καταδικάστηκε.  

     φἰλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Φαντάζομαι πως μπορώ να εικάσω τι θα συζητούσαμε όταν σε βαθειά γεράματα, περιμένοντας τον Γκοντό, τον ακατάλυτο θάνατο, καθόμασταν σε ένα τραπέζι και πίναμε το κρασάκι μας ο Νίκος Μαζιώτης, ο Γιάννης Τζανάκος, ο Μιχάλης (kleovis), o Άκης Γαβριηλίδης, φίλοι από τα μπλογκ Αθέμιτα και Eagainst και ο Αθανάσιος Τριανταφυλλιά Δρατζίδης. Τί θα μας ενδιέφερε, να απολαύσουμε την παρέα ή να πείσουμε τους άλλους να συμφωνήσουν με τις δικές μας απόψεις; Απόλαυση της παρέας σημαίνει ελευθερία και ευρύτητα πνεύματος, που ερείζεται στην διαπίστωση ότι κριτής δεν μπορεί παρά να είναι ο χρόνος· σημαἰνει ακόμα ότι διακριτικότητα είναι να είσαι στην παρέα σαν να μην είσαι εκεί.

Continue reading →

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Πριν πολλά χρόνια, έγινε στην Αθήνα ένα έγκλημα πάθους που όσοι το άκουσαν και το διάβασαν δεν θα το ξεχάσουν μέχρι να πεθάνουν. Μια κοπέλα, γύρω στα είκοσι, αραβωνιασμένη, ήθελε να βγει, να πάει να χορέψει, αλλά ο αραβωνιαστικός της δεν την άφηνε. Επέμενε, τσακώθηκαν, την σκότωσε, την έκανε κομμάτια και μετά πέταξε τα τεμάχια στον κάδο των σκουπιδιών. Ο δράστης πήγε φυλακή, και μέσα εκεί διάβασε κι έγινε ψυχοθεραπευτής! Μα την Παναγία. Ονομάζεται Φραντζής, το όνομα του δεν το θυμάμαι. Να ένα άλλο έγκλημα πάθους: Πριν λίγους μήνες, πάλι στην Αθήνα,  ένας φοιτητής πέταξε από το μπαλκόνι του πέμπτου ορόφου τη φίλη του γιατί επέμενε να συνεχίζει να δουλεύει σε κωλόμπαρο.

   Πολλά εγκλήματα πάθους γίνονται, φίλες και φίλοι , και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και στον κόσμο όλον, κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο. Σχεδόν όλα γίνονται σε πατριαρχικές κοινωνίες, ποιμενικής προέλευσης,τόσο του δυτικού πολιτισμού όσο και του ισλαμικού. Πολύ λιγότερα γίνονται στη κινέζικη πατριαρχική κοινωνία. Δεν μας παραξενεύει λοιπόν η διαπίστωση ότι τα θύματα είναι σχεδόν πάντα γυναίκες. Φαίνεται πως είναι η ορατή πλευρά ενός ακήρυκτου, διάχυτου και μοριακού κοινωνικού πολέμου μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας. Κι ενώ στις δυτικές κοινωνίες και στην κινέζικη, το Κράτος τιμωρεί τους δράστες, στις ισλαμικές χώρες είναι το ίδιο, σε συνεργασία με τους δυνάμει δράστες,  που αναλαμβάνει αν διεκπεραιώσει τον φόνο (με λιθοβολισμό ή με απαγχονισμό).

   Τα εγκλήματα πάθους εγείρουν πληθώρα ερωτημάτων και ζητημάτων. Πάντα γίνονταν, σε όλες τις κοινωνίες του παρελθόντος;  Υπάρχουν κάποιες εποχές όπου παρατηρείται έξαρση;  Υπάρχει το ενδεχόμενο να πάψουν να γίνονται; Γιατί η προοπτική της εξάλειψής τους δεν είναι μέρος του προγράμματος των κομμάτων, δεξιάς και Αριστεράς;  Εάν η εξάλειψη των εγκλημάτων πάθους είναι ένας από τους σκοπούς της κοινωνικής επανάστασης,  μπορεί να πραγματοποιηθεί άμεσα και γρήγορα;  Μπορεί να εξαλειφθούν τα εγκλήματα πάθους,  αν δεν εξαλειφθεί η πατριαρχία και η πυρηνική οικογένεια;  Είναι δυνατόν να εξαλειφθούν;  Είναι από τη φύση τους ζηλιάρηδες, παθολογικά ή μή, οι άνδρες και οι γυναίκες;  Εάν ο άνθρωπος δεν είναι μονογαμικός, γιατί γίνονται εγκλήματα πάθους;  Μπορούμε να εξηγήσουμε και να αντιμετωπίσουμε τα εγκλήματα πάθους καταφεύγοντας στην ταξική πάλη;  Παρατηρείται ή όχι η συρρίκνωση της πατριαρχίας, που μετράει μερικές χιλιετίες ζωής και ύπαρξης;  Πόσο γρήγορα μπορεί να εξαλειφθεί η πατριαρχία;  Είναι δυνατόν οι κοινωνίες να αλλάξουν γρήγορα;  Μπορεί μια κοινωνία να αλλάξει κατά τη διάρκεια μιας 70χρονης, 80χρονης ζωής του ανθρώπου;  Εάν οι κοινωνίες αλλάζουν τόσο αργά, γιατί ελπίζουμε και πιστεύουμε σε επαναστατικά οράματα, γιατί αγχωνόμαστε και πιέζουμε καταστάσεις, με αποτέλεσμα να απελπιζόμαστε και να παραιτούμαστε; 

Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον ΕΚΗΒΟΛΟ, του αφιερώνω ακόμη και το παρακάτω με αγάπη 

https://www.badarts.gr/2010/01/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5/

   Ένα από τα αντικείμενα διερεύνησης και αναζήτησης, φίλες και φίλοι, είναι η αντίληψη που έχουμε για τον χρόνο και πως αυτή εμφανίστηκε και εξελίχθηκε ιστορικά. Έχουμε υποστηρίξει ότι η παράσταση που έχουμε για το χρόνο είναι όλως τοπική –  ο χρόνος είναι μια ευθεία που αρχίζει από τα αριστερά μας, από το παρελθόν, και χάνεται στα βάθη του μέλλοντος. Η στιγμή που ενώνει το παρελθόν και το μέλλον είναι το παρόν. Οι ίδιοι οι όροι, οι μαρτυρίες των κειμένων της δυτικής Γραμματείας, ο δυτικός τρόπος αφήγησης και η Γραμματική καταγράφουν την ποιμενική προέλευση της γραμμικής αντίληψής μας για τον χρόνο και την εξέλιξή της. Έχουμε ήδη γράψει κάποια σημειώματα, δίκην ορεκτικού. Με ενδιαφέρει η αντίληψη για το χρόνο γιατί με ενδιαφέρει η έννοια της επανάστασης  –  δεν νοείται επανάσταση στις δυτικές κοινωνίες χωρίς την αμφισβήτηση των υπαρχουσών αντιλήψεων για τον χρόνο  και την διαμόρφωση νέων. Κι όταν λέω επανάσταση δεν εννοώ την ένοπλη εξέγερση αλλά την αλλαγή του τρόπου σκέψης που προκαλείται,  αλλά και δεν προκαλείται,  από αλλαγές στον τρόπο παραγωγής, εργασίας, ντυσίματος, περπατήματος, γαμησιού, ταξιδιού και άλλων πολλών.

Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Η καπιταλιστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένα σύστημα αντιπροσώπευσης των κοινωνικών τάξων σε πολιτικό επίπεδο,  το οποίο έχει ένα πολύ αδύναμο σημείο, πάσχει από ένα αθεράπευτο εγγενές ελάττωμα: καταγράφει και ενσωματώνει τις κοινωνικές αντιφάσεις στο Κράτος.  Αυτό το κάνει για να τις ελέγχει και να τις αντιμετωπίζει προληπτικά, για να αναπαράγεται και να ενισχύεται η καπιταλιστική Κυριαρχία. Αυτό το αδύναμο σημείο, το εγγενές ελάττωμα δεν φαίνεται όταν ο κοινωνικός πόλεμος ατονεί, όταν η απόσπαση της υπακοής και της αφοσίωσης διαιωνίζεται ανεμπόδιστα. Όλα πάνε καλά όταν οι Υπήκοοι Υποτελείς αποφασίζουν για το ποιοι θα αποφασίζουν: για να είμαστε ακριβείς, το πολίτευμα δεν είναι καπιταλιστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αλλά καπιταλιστική δημοκρατική ολιγαρχία.

     Τι γίνεται όταν οι Υπήκοοι Υποτελείς δεν αποφασίζουν για το ποιοι θα αποφασίζουν; Η πολιτική αυτή συμπεριφορά είναι στιγμιαία ή διαρκής, προσωρινή ή μεγάλης διάρκειας; Ποια θα είναι η κατάληξή της;  Γιατί συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο; Συμβαίνει κάτι  τέτοιο στις μέρες μας εδώ στο Ελλάντα; Τι μας συμφέρει, εμάς τους Υποτελείς της μισθωτής δουλείας, πότε θα βελτιωθεί η κατάστασή μας, όταν θα ρίξουμε νερό ή λάδι στη φωτιά του κοινωνικού πολέμου;  Δημιουργούνται συνθήκες και προϋποθέσεις για την εμφάνιση μιας επαναστατικής κατάστασης, της προβολής και εγκατάστασης των δυνατοτήτων της εποχής μας στο κέντρο της πολιτικής σύγκρουσης, της αναγωγής των δυνατοτήτων της εποχής μας σε διακύβευμα του κοινωνικού πολέμου;

     Λάδι, πολύ λάδι, βυτία λάδι!   

Continue reading →

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Δεν ξέρω αν σκέφτεστε και φαντάζεστε ενδεχόμενα σαν αυτά που σκέφτομαι και φαντάζομαι κι εγώ: να ζήσουμε και να δούμε πόλεις να εγκαταλείπονται μέσα σε λίγες ώρες και μέρες, πόλεις να καίγονται σα λαμπάδες πασχαλιάτικες. Τα σκέφτομαι και τα φαντάζομαι, δεν το κρύβω ούτε φοβάμαι να τα εκφράσω – οι συνέπειες με αφήνουν αδιάφορο. Πρώτα όμως τα σκέφτομαι και μετά τα φαντάζομαι, τα αναπαριστάνω, τα βλέπω σα να βλέπω ειδήσεις στην τηλεόραση. 

    Τα παραπάνω ενδεχόμενα είναι πορίσματα, συμπεράσματα σκέψης. Επειδή δεν είμαστε αφελείς, το  στοιχείο της προσδοκίας και της βούλησης είναι πανταχού παρόν: θα ήθελα να δω πόλεις να εγκαταλείπονται, θα ήθελα να δω πόλεις να καίγονται. Δεν είμαι (πια) σαδιστής, ενώ η χαιρεκακία μου έχει ελαττωθεί τόσο πολύ που μετά βίας λέω ότι υπάρχει – μα την Παναγία. Αυτό που θέλω κι επιθυμώ είναι να ζούμε όλοι και όλες ευχάριστα και χωρίς στερήσεις – εάν ζουν οι άλλοι και οι άλλες έτσι, θα ζω κι εγώ. Εάν οι άλλοι δυστυχούν, αναπότρεπτα θα δυστυχώ κι εγώ.

     Οι πόλεις θα εγκαταλειφτούν και θα καούν γιατί πλέον οι κάτοικοί τους θα υποφέρουν τόσο πολύ που η μόνη λύση θα είναι η φυγή και η πυρπόληση.

Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Εδώ και πολλά χρόνια βιώνουμε τα αποτελέσματα της κλιμάκωσης, της όξυνσης του ανταγωνισμού μεταξύ των  καπιταλιστικών επιχειρήσεων, εξ αιτίας της συρρίκνωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, της αδυναμίας του να επεκταθεί: πολλές πολύ μικρές, μικρές, μεσαίες αλλά και μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσουν κλείνουν, πολλοί αυταπασχολούμενοι παύουν να είναι αυταπασχολούμενοι, πολλοί Υποτελείς εργαζὀμενοι χάνουν τη δουλείά τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, ψιλοδουλεύουν μερικούς μήνες το χρόνο. Το τι θα κάνουν οι έκπτωτοι καπιταλιστές μου είναι παντελώς αδιάφορο· δεν μου είναι όμως καθόλου αδιάφορο το τι θα κάνουν οι έκπτωτοι Υποτελείς Παραγωγοί και οι έκπτωτοι αυταπασχολούμενοι, γιατί κι εμείς  ανήκουμε σε αυτούς. Κι αυτά τα αποτελέσματα, φίλες και φίλοι, θα τα βιώνουμε για πολλά πολλά χρόνια ακόμα κι όταν θα έρθει η ώρα θα μάθουμε ότι ήρθε ο καιρός, με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξης, η στιγμή της μεγάλης κρίσης, το σημείο μηδέν των συνεπειών του ανταγωνισμού, το οριακό σημείο συμπίεσης και έκρηξης ή αυτανάφλεξης  των συσσωρευμένων και συμπιεσμένων κοινωνικών αντιφάσεων.

Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

     Σήμερα θα γράψω τι νιώθω και τι σκέφτομαι για τους αυταπασχολούμενους, αυτούς που είναι και Κύριοι και Υποτελείς ταυτόχρονα, αυτούς που δεν είναι ούτε Κύριοι ούτε Υποτελείς – τι περίεργη κοινωνική ράτσα ανθρώπων! Εάν τους δούμε με μεγαλοκαπιταλιστικό μάτι, είναι σαφές ότι πρόκειται περί κοινωνικού απολιθώματος, περί αρχαϊσμού και αναχρονισμού, κάτι το οποίο πρέπει να εξαλειφθεί. Αν τους δούμε με μικροκαπιταλιστικό μάτι δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η έφεσή τους, η σφοδρή επιθυμία τους να είναι Κύριοι και η επιδίωξή τους να γίνουν μεγαλύτεροι και πλουσιότεροι Κύριοι. Αν τους δούμε με αναρχοκομμουνιστικό μάτι, δεν μπορεί να μην μας συγκινήσει η επιθυμία τους να μην είναι Υποτελείς αλλά ούτε και Κύριοι. Η ταύτιση όμως του Κυρίου και του Υποτελούς στο ίδιο πρόσωπο είναι πηγή μεγάλης σύγχυσης και πολλών αυταπατών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι είναι οι μεγάλοι ηττημένοι της επίθεσης του Κυρίου!

    Ο Κύριος γνωρίζει πολύ καλά ποιοι είναι οι αυταπασχολούμενοι και τους χορεύει στο ταψί. Χορεύοντας στο ταψί, με τη φωτιά από κάτω να καίει, θα μάθουν και ποιος είναι ο Κύριος και ποιοι είναι αυτοί οι ίδιοι. Και ή θα πηδήξουν, με κίνδυνο να σπάσουν κάνα πόδι, και θα γλυτώσουν το  φλεγόμενο ταψί, ή θα συνεχίσουν να χορεύουν, αγνοώντας ότι έρχεται ο Κύριος να τους βάλει στη μύτη τον χαλκά της αιχμαλωσίας. Όσοι και όσες αρνηθούν τον εαυτό τους και την κοινωνική τους θέση και πάρουν το δρόμο της συνεργασίας και της συμβίωσης θα σωθούν, θα απελευθερωθούν – με πόνο και οδύνη αλλά θα απελευθερωθούν· δεν υπάρχει απελευθέρωση ανώδυνη – εάν ούτε αυτό το γνωρίζουν ήρθε η ώρα να το μάθουν.

Continue reading →